• Verstoppen is IN ten huize Annelyse. Ik kan geen kamer binnenkomen of ik hoor kinderen wegduikelen. En als ik dan binnenkom is het héél moeilijk om te doen of ik de verstopte kinderen niet zie en om het gegniffel te negeren.
    Liv denkt volgens mij, dat ik haar niet zie zolang ze niet beweegt, ze staat immers dikwijls stokstijf, goed in ’t zicht.
    Vic gelooft nog steeds in het volgende …. *doet zijn ogen toe* en zegt “je kan me toch niet ziehien”
    Verder moet ik echt mijn best doen om niet achter deuren, onder donsdekens en onder badkamermeubels te kijken
  • Voor Liv ben ik “de liefste mama van de wereldbol voor altijd”, Voor Vic ben ik “de liefste wereldbol voor altijd”
  • Toch hebben mijn kinders ook wat streken, als ik iets zeg wat hun niet aanstaat onderbreken ze met een *verveelde* “blablablabla”
  • Liv kan zwemmen, de privé-juf gaf de aanzet, maar de afwerking deed juf mama
  • Juf mama, die trouwens ook soms “tante Lies” wordt genoemd door haar kinders
  • Ik heb terug de geneugten van het fietsen naar ’t werk ontdekt. Puur genieten van de me-time, die  40 minuutjes fietsen geven me echt puur ontspanning, héél anders als bij het lopen.
  • Lopen staat trouwens even on-hold, de blessure (slijmbeursontsteking? in de heup), blijkt toch iets erger en hardnekkiger dan ik initieel dacht
  • En dat terwijl de inschrijving voor de 10 miles en 20km van Brussel in orde en betaald is.
  • 2 voornemens zitten in de pijplijn …  stoppen met nagelbijten (weeral) en opstaan als de wekker gaat (snoozen is zo verleidelijk)
  • Ik broste voor ’t eerst een naailes omdat ik geen goesting had
  •  ik las bij YSABje dat iedereen per dag recht heeft op 3 dagen zelfmedelijden … een quote om te onthouden … maar ik vrees echter dat mijn 3 dagen ook reeds opgebruikt zijn. Hopelijk zet er maandag een betere week in.