Deze keer heeft Liv de sint niet gemist. Straffer nog, ze heeft op zijn schoot mogen zitten …en niet geweend!!! Zelfs niet bij de piet (en dat terwijl ik haar toch wat had gepest door te zeggen dat ze van de roe zou krijgen). Onze flinke meid heeft nog ne sjieke kado gekregen.

Vanavond was ‘t weer groten drama (precies altijd als we bij de moeke zijn). De reflux had Liv weer in zijn greep. We worden zelf beter in het herkennen van de reflux-tekenen en hoewel ik in ‘t begin mijn twijfels had ben ik er nu van overtuigd dat Liv wel degelijk verborgen reflux heeft. Vroeger vond ik het maar een modeverschijnsel dat te pas en te onpas werd geplakt op een baby die voor onaanwijsbare reden maar blijft huilen.

Deze week zullen dokter en osteopaat nog eens bezocht worden en misschien wordt het tijd voor verdere stappen. bv. Melk indikken en beginnen met vast eten. (dit vast eten is zwaarder en komt niet zo snel meer naar boven) Niet ideaal en niet volledig zoals ik het wou. Maar zo in het ook geen doen meer, want het is zeker, Liv ziet ervan af.