Na een héél vermoeiende nacht, eindelijk de grote dag vandaag, bezoek aan de osteopaat. Hoewel ik er vrij sceptisch tegenover stond, verwachtte ik er toch veel van door alle positieve verhalen van kennissen. Mijn eerste indruk is alvast positief geweest. Liv zou inderdaad reflux hebben, maar verborgen reflux. De osteopate voelde dat het bovenste nekwerveltje wat geblokkeerd zat en dat het middenrif niet helemaal naar voren kon kantelen. Dit kan te wijten zijn aan een slechte houding in de baarmoeder of tijdens de bevalling en is typisch voor refluxkindjes. Nu is het de bedoeling om de wervel terug vrij te krijgen en dat zal met enkele sessies osteopatie kunnen verholpen worden. De osteopate verzekerde me dat ze 8 op 10 kindjes kunnen helpen. Laten we hopen dat ons Liv daaronder valt. Donderdag gaan we in elk geval al terug.

Ons Liv heeft een groot deel van de sessie verschrikkelijk zitten brullen. De osteopate zei dat Liv een behoorlijk temperamentvol kindje is. Maar het blijkt wel normaal te zijn dat de kindjes huilen tijdens zo’n sessie. Tenslotte is Liv toch gekalmeerd en slapend heeft ze de praktijk verlaten. Ondertussen ligt ze toch al bijna 2uur onverstoord te slapen.

Wat is nu juist reflux? Je hebt twee soorten reflux: de gewone en verborgen reflux. Ieder kindje geeft wel eens melk terug, maar bij refluxkindjes komt het meestal terug als het al verzuurd is in de maag. Bij gewone reflux geven de kindjes vaak over of geven melk terug. Bij verborgen reflux verzuurt de melk ook in het maagje, maar het komt omhoog tot in de keel en zakt dan weer via de slokdarm. Door de verzuurde melk die in de slokdarm terecht komt, “verbrandt” de slokdarm, en geeft dit een enorm branderig gevoel. Kenmerken reflux zijn heel vaak huilen, weinig slapen, overgeven, kort na hun voeding opnieuw willen drinken (dit is om het zuur niet meer te voelen.)