De buit van het netwerken :-) #blogameetup #visitekaartjes

En ineens kwam mijn zaterdag vrij en kon ik ook naar de blogameetup in Idealabs in Antwerpen gaan. Niet te veel nadenken, gewoon inschrijven en gaan.

  • Hoewel ik deze keer niet van plan was om te carpoolen eindigde ik in mijn auto met Kelly, Vie en Sheena. Dat hebben ze dan ook eens meegemaakt, meerijden in de modderige auto van een voetbalmoeder.
    Carpoolen heeft ook wel zijn voordelen, je kent al wat volk voordat je daar binnenkomt, je kan weer trots zijn op je ecologische voetafdruk en je spaart veel geld uit (want mijn passagiers waren zo lief om de pokkedure parkeerplaats te betalen).
  • Hoewel ik niet echt zenuwachtig ben voor zo’n evenementen was ik al behoorlijk zenuwachtig bij het vertrek. Gaan joggen, de vloer van de speelkamer afschuren en inoliën, mijn zoon bij de voetbal afhalen, een geschikte outfit zoeken … de planning was misschien een beetje ambitieus.
    Maar het zou wel gelukt geweest zijn als ik onderweg niet op een omleiding stootte.
  • Ik merkte daar aangekomen dat ik bij de blogsters hoorde die al het langst bloggen. Ik merk trouwens ook een duidelijke blogevolutie tov 5 jaar terug.
    Het wordt professioneler, er zijn verschillende blogsters die een boek schreven, de foto’s worden mooier (niet de mijne), wat tetteren heet netwerken en er komen allemaal sprekers praten over dingen waar ik ondanks mijn 7 jaar blogervaring bitter weinig van af weet (PR-buro’s en online marketing bedrijven).
    Ik ben daar niet in thuis, maar ik vond wel dat Jo Thuys van Sound of C het inspirerend kon brengen.
    En blogland is groot geworden, ik laat me telkens weer wijsmaken dat bloggen dood is, maar dat lijkt toch niet te kloppen … de tijd dat blogland eigenlijk blogdorp was waar iedereen elkaar kende is niet meer.
  • Nadat ik de blogbrunch meedeed vond ik dat ik deze keer visitekaartjes moest hebben … en ik heb ze gretig uitgedeeld ook (al was het maar om mijn oogst aan mijn man te laten zien, zodat hij kon zien dat ik niet de enige freak was met visitekaartjes).
    Ik kan trouwens die visitekaartjes héél hard aanraden, ik wou dat er meer anderen ze ook hadden. Het is immers toch wel héél gemakkelijk om visitekaartjes te krijgen van de mensen waarmee je in gesprek bent geweest. Veel handiger dan te moeten vragen naar de blognaam (die soms ook nog eens gespeld moet worden en  die je waarschijnlijk toch weer vergeten bent tegen het eind van de dag)
  • Ik kon mezelf trouwens altijd voorstellen als ‘de loopster‘. Ik denk dat ik de enige loopblogster was tussen een bende DIYblogsters, foodblogsters en persoonlijke blogsters (wat ik natuurlijk ook wel ben).
    De reacties gingen van “Ah … wanneer is je marathon nu?”, “Ah, jullie hebben de 10 miles gelopen met de kinderen in de fietskar” tot “Oei, lopen dat interesseert met niet, die blog zal ik zeker niet volgen” (wat ik wel snap, want mij interesseert het wel, maar zelfs ik vind de meeste loopblogs saai)
  • De gesprekken waren plezant, mijn perceptie dat bloggers leuke mensen zijn is weer bevestigd.
    Zo was ik helemaal in de ban van Jennifer van “Empty the Frigde“. De blognaam klinkt al geweldig, het concept is super, de recepten zouden vrij snel zijn en Jennifer zelf is een super grave madam. Ik ben fan.
    Zo beloofde ik Lies om nog eens te schrijven over Petunia en Gladiolus. Ik denk dat buiten zij, de Sanseveria en mezelf er echter niet veel fans zijn van mijn mascotte. Iemand vertelde me zelfs dat ze gestopt was om me te volgen omdat ze niet meer op de kop van Petunia kon zien op mijn blogbanner.
    Eén van de grappigste vragen (miss Fabuleus … ook zo’n schatje) was “Waarover ga je schrijven als de marathon gedaan is?” Tja, ik vraag mezelf dat ook soms af … waarschijnlijk over het zwarte gat, want ik vrees dat dat eraan zit te komen. Langs de andere kant weet ik mijn blog al 7 jaar te vullen, dus dit overleven we dan ook weer.
  • Tenslotte kregen we nog een zak vol met goodies (snoep, oreo, koffiepads, verzorgingsproducten, een vreemd ding en nog veel meer) niet optimaal voor het minimaliseren.
    Ik ga nog eens zwaar moeten nadenken wat ik er allemaal mee ga doen, of wie ik er blij mee ga maken.
  • Alvast bedankt voor de organisatie Soetmin, Lobke, Heidi en Saartje