Overnachting: wildkamperen op een strand aan Loch Hope aan de voet van Ben Hope

Het was eigenlijk Bjeurn zijn wens om in Schotland een munro te beklimmen, een munro is een berg van meer dan 3000 feet, ofwel 914,4 meter, gelukkig voor Bjeurn gingen wij nogal snel in zijn verlangen mee.

Ondanks onze beperkte toegang tot internet slaagde Bjeurn er toch in om een vergelijkende studie te maken om zo de meest geschikte munro in de buurt te bepalen en dat werd de Ben Hope, die met zijn 927m de meest noordelijke munro van Groot-Brittanië is.

En zo stonden we op de morgen van de warmste dag van onze vakantie, waarop er wel 24°C werd voorspeld, aan de voet van de Ben Hope, gelijk echte met onze wandelschoenen, onzen buff en onze wandelstokken.

Bjeurn, de enige die al wat ervaring heeft met het beklimmen met bergen, droeg de proviant, maande ons aan om geregeld te drinken en gaf ons tips. Zigzaggend in slang naar boven lopen bijvoorbeeld, dan is de weg misschien wel wat langer maar minder steil. Vic, de leider, deed het echter op zijn manier, in 1 rechte lijn naar boven.

Een steen leggen op de stapel

 

even rusten op de Ben Hope

De wandeling verliep weer in normaal scenario … bij aanvang een flinke Liv en klagende Vic en wanneer we bijna aan de top waren een vermoeide Liv en een Vicje die dolenthousiast en gemotiveerd richting top ging.

Maar eens aan de top waren we allemaal trots op onze prestatie en genoten we van een spectaculair zicht, content dat we dit op een heldere dag konden doen.

Als we naar beneden wandelden merkten we nog maar eens dat dit toch wel een ferme prestatie was.

Zwemmen in de Loch Hope

     strandspel aan de Loch Hope

De beloning was een zwembeurt aan het Loch Hope, aan de voet van onze berg.

Daar viel iedereen weer in zijn stereotypen, Vic die zo graag wilde zwemmen bleef liever aan de kant om een zandkasteel te maken.

outdoor koken aan Loch Hope

   de auto met daktent staat geparkeerd voor de nacht

     gezellig kampvuur met een netje tegen de midges

     kampvuur met een netje tegen de midges

Uiteindelijk vonden we het daar zo perfect dat we besloten daar te overnachten, wat koken, frisbeeën, kampvuur .. klinkt bijna te magisch voor een laatste avond in de Highlands.

En dat was het ook een beetje … toen de wind ging liggen hadden we nog eens last van de midges, dat was trouwens al lang geleden. En ondanks onze netjes en antimidgeszalf wonnen ze het van ons. Om 22u sloten we uit pure miserie de avond af.

Praktisch

  • De wandeling tot aan de top van de Ben Hope was een kleine 9km (heen en terug) en we deden 881 hoogtemeters. Alhoewel de afstand zeer goed meeviel, was het best wel pittig.

Het hele verslag van onze roadtrip vind je hier.