De armband waar ik bijna voor moest vechten

Op de blogameetup van verleden weekend gaf Soetkin enkele armbanden van Bluette weg. Maar nadat ze ‘streng’ had gezegd dat we er dan ook zeker over moesten bloggen durfde ik er alvast geen meer gaan halen. Stel dat ik het niet mooi vond en er dan toch over moest bloggen? Ik was blijkbaar niet de enige met dat gedacht, want tegen het eind van de avond bleef er een héél deel van de armbanden over.

Met de overschot kwam Soetkin later langs. Ik had de pech dat ik samen met Vie mijn oog op zo’n roze armband had laten vallen. En van dichtbij vond ik hem precies toch wel héél ferm.
Maar Vie hem wou dragen bij het daten, en ze ging dan ook nog bloggen over de armband EN de date. Daar kon ik natuurlijk niet tegenop … zo’n spannende dingen ging ik niet doen met de armband.

Maar even later zag ik op instagram een foto van Mieke waar 3 van die armbanden op stonden. Ik reageerde met het een beetje jaloerse “Amai … 3 armbanden … en ik heb moeten vechten voor ene (en verloren)”.
Waarop Mieke zo lief was om direct aan te bieden om er eentje naar mij te sturen, wat ze de volgende dag meteen ook deed.

Natuurlijk gaat er steeds iets mis. Dit keer was de post op tijd, maar slaagde ik er in om de enige sleutel van de brievenbus kwijt te spelen (de andere sleutel is al stuk, nadat onze brievenbus al 2 keer gestolen is, besloot ik dat het verstandig was om de goedkoopste brievenbus in de brico te kopen … maar dan heb je van die fratsen)
Hoewel de brievenbus goedkoop was, is het toch niet gemakkelijk om met 2 messen brieven proberen uit de bus te trekken … geprobeerd en mislukt.
Uiteindelijk vond ik een dag nadien toch de sleutel op de bestuurderszetel van mijn wagen, alsof iemand hem daar net had neergelegd (alhoewel het waarschijnlijker was dat ik, terwijl ik al die keren zocht naar de sleutel, er eigenlijk op zat … want ik had een vermoeden dat hij in de auto lag)

Thuis had ik dan weer concurrentie van de dochter … die niet enkel jaloers was op de armband, maar ook nog op de brief die Mieke me stuurde. Amai … met pen, dat moet wel héél lang hebben geduurd om dat te schrijven (’t kind verlangt elke dag zo naar post).
Al een geluk hing er aan de armband ook nog een ander subtieler armbandje, en dat heb ik haar beloofd.

Deze hele story kadert trouwens ook niet zo goed in het gehele concept van minimaliseren … ik beloof plechtig dat ik met de komst van deze armband, een andere vaarwel zal zeggen.

Ondertussen is dan toch het opzet gelukt en is er al veel geblogd over de armband … a propos, bluette verkoopt vooral riemen (en er zitten er wel ferme tussen). Deze armband is gemaakt met de left overs.

Nu is het aan Vie om er nog over te bloggen, ik ben eigenlijk wel benieuwd wat de date van de armband vond, want ik vrees dat het niet iets is dat mannen weten te appreciëren … de mijne keek alvast eens raar.