Als je in de Ardèche bent is de afvaart met kano een “must do”.

Wij kozen voor 36km van Sampzon tot Sauze, met overnachting in Bivouac De Gournier in het natuurreservaat. Absoluut een goede keuze.

Al zou ik de 30km zonder overnachting doorheen het natuurreservaat ook aanraden als je een overnachting niet ziet zitten. Zelfs de 12km in alle drukte en tussen de talloze toeristen is de moeite.

Al kostte het me het eerste gedeelte van onze tocht (het toeristische gedeelte) wel wat moeite om te genieten van de omgeving en al het volk wat weg te denken.

Als ik vergelijk met onze kanotocht in Tsjechië, dan zijn er enkele verschillen. Toen was er bagagetransport, nu moest alles mee op de boot.

We hadden even schrik dat we al ons gerief niet zouden mee krijgen (eten, tent, slaapzakken, …) , maar die angst was ongegrond. We kregen per kano 2 grote tonnen, waar ons gerief ruimschoots in pastte en de tonnen waren stevig vastgegespt in de kano.

In Tsjechië waren het echte kano’s, waar de waterdichte tonnen niet heél gemakkelijk in stapelden. Als ingenieur ben ik hier wel onder de indruk van het design.

Geen kano, maar een boot met gaten vanonder (die dus geen water kan scheppen). Die je dus ook niet ondersteboven moet houden om water te verwijderen en waar je geen spons nodig hebt om helemaal watervrij te maken. Dit concept is veel stabieler bij de versnellingen en botenglijbanen. Als je met een kano veel water binnenkrijgt, wordt deze instabiel en kantel je snel om. Dat weten Liv en ik uit ervaring.

Hier is ook geen zitbankje, waar je kan afschuiven in de glijbanen om je dan lelijk pijn te doen.

Neen … het design is helemaal uitgekiend, de tonnen dienen trouwens ook als rugleuning.

Hoewel ik onder de indruk ben van het uitgekiend en simpel ontwerp, blijven gewone kano’s natuurlijk wel charmanter dan deze lompe kleurrijke gevallen.

Toen ik thuis wat opzoekingswerk deed, kreeg ik de indruk dat het parcours ongelooflijk technisch en zelfs gevaarlijk was. Dit valt echter goed mee. Het eerste deel bevat waterglijbanen om hoogteverschillen (barages) te overwinnen en deze zijn echt niet zo heel moeilijk.

Ik heb wel 2 boten zien omkantelen, maar dat was eerder door overbevolking op het begin van de rivier. Dus de drukte is een extra moeilijkheid.

De stroomversnellingen op het tweede deel zijn moeilijker, op een bepaald punt zaten er zelfs lifeguards. Maar wij zijn alvast nog niet omgekandeld.

We hebben wel voor 2 dreamteams gekozen. Liv en Bjeurn samen in een kano, dat geeft vonken. De vrouwtjes en de jongens samen. Dat marcheert wel goed op zo’n momenten.

Deze afvaart is op vlak van omgeving magnifiek. En dan zeker vanaf het natuurreservaat, als de 12 km tocht al beëindigd is.

In het natuurreservaat zijn 3 kampings, “Bivouac de Gaud”, “Bivouac De Gournier” en een naturistencamping. Wij slapen op Gournier. Gaud had misschien de betere keuze geweest want die ligt op 20km, en wij op 25km. Maar we hebben wel echt niks aan te merken op deze plek. Een picnictafel voor iedereen, sanitair en een prachtige plek, waarbij ik gewoon dankbaarheid voel dat we hier mogen zijn.

We kregen zelfs avondanimatie, een interessante uiteenzetting van de fauna en flora in het gebied.

Alcohol op het terrein is verboden, dus we kregen bij de ontvangst de raad om deze wat discreet te verstoppen.

Alles is hier voorzien, want je kan zelfs tentjes en slaapmatjes huren.

Ik zeg wel dat ik niet van warm weer houd, maar in het water had ik daar geen last van. Het zwemmen in deze omgeving was heerlijk. En zo’n zalige avonden waar een trui niet nodig is, die kan ik ook wel appreciëren.

De pot schafte chips uit een geïmproviseerde kom (het deksel van een waterdichte bidon), vriesdroogmaaltijden en aiki noodles. Op één of andere manier smaakt dat altijd heerlijk, die maaltijden in zakjes.