Bij de eerste val was er eerder materiele schade, deze val fysieke schade.
Maar al bij al viel dat ook goed mee. Een blauw oog (maar geen hoofdpijn) en een zeer hand (dat gelukkig al terug volledig in orde is).

Rondlopen met een blauw oog, dat geeft grappige reacties.
Mensen die verschieten, anderen die er niets over durven vragen, de mensen die er de gekende grapjes over maken, en de onopmerkzamen die het niet opmerken.

Ik ben echter zelf toch wel verschoten van mijn tweede val. Ik zit immers altijd te sakkeren op onveilige situaties in ’t verkeer. Maar als ’t puntje bij ’t paaltje komt, is een accident wel snel gebeurd, en meestal op een héél onnozele manier. Zoals nu, geslipt terwijl ik een bocht nam in een tunnel die nog nat stond.
Ik was er toch wel wat van aangedaan, maar niet genoeg om de volgende dag het fietsen te laten, en ook niet voldoende om terug te keren toen ik de volgende dag besefte dat ik mijn helm thuis was vergeten.

Mijn helm was de laatste tijd in een hoekje beland.
Na de verhuis moest ik nog maar 12km enkel rijden. Ik deed dit nu gewoon op een gezapig tempo in mijn werkkledij. En sinds ik ook nog een veiligere weg gevonden had, vond ik een helm niet meer nodig.
Onterecht zo blijkt, want met helm had ik waarschijnlijk geen blauw oog gehad nu.

Dus terug goede voornemens, de helm zal terug gedragen worden.