Hoofdpijn is geen excuus om niet te lopen.
Weer veel te hard nagedacht op ’t werk, tegen de middag had ik al hoofdpijn. Op de fiets bonkte mijn hoofd bij elke bult die ik nam (en aangezien de fietspaden er niet zo goed bijliggen was dat vrij veel).
Het lopen ging ik echter niet skippen, en terecht … een kwartiertje later was ik ontspannen, en was de hoofdpijn weg.
Hoofdpijn is vanaf nu geen excuus meer om niet te gaan lopen, jammer kan ik mezelf daar volgende keer waarschijnlijk niet meer van overtuigen.
Zo is dat immers met lopen … de moeilijkste meters zijn die van uwe zetel naar de voordeur
En je doodmoe voelen tegen dat je zou willen gaan lopen? Was van plan om vandaag een klein toertje te doen maar ik heb beslist mijn energie te sparen …
Heb ook al gemerkt dat lopen de spanning wel uit je lijf haalt, en dat ik me soms beter voel na dan voor het lopen.
@ilse: neen, je doodmoe voelen is ook geen excuus. En ik moet het zelfs niet eens uitleggen, want in je laatste zin blijkt dat je het ook wel weet ,-)
Ik vind dat echt zo vreemd aan lopen, je kan nooit voorspellen (ik toch niet) wanneer je een goede en een slechte dag hebt. Soms ben ik super moe en gaat het lopen fantastisch en soms denk ik ‘oh, ik ga goei benen hebben’ en dan vlot het voor geen meter
Al moet ik zeggen dat de dikke klieren in mijn nek ( het gevolg van die vermoeidheid en beginnende keelpijn) na een nachtje slapen terug beter aanvoelen. Ik voel niet schuldig dat ik gewoon koos voor rust. Morgen doe ik de loopschoenen terug aan en probeer bij en volgende ‘ik wil alleen nog slapen’ avond toch gaan te lopen in plaats van achter de computer te hangen en toch nog werkmails te beantwoorden.
’t Is hier ook al veel te lang geleden. Ik ben van plan ze vandaag toch nog eens aan te trekken in de hoop dat rugpijn er ook mee zal verdwijnen als sneeuw voor de zon.
Haha, zooooo waar, dat de moeilijkste meters die tussen zetel en voordeur zijn :-)
Dat laatste zinnetje: nagel op de kop!
Het kost me vaak ook nog veel moeite om te vertrekken. Maar nadien elke keer wel weer blij en content.
Heel herkenbaar, zwemmen heeft ook dat effect op mij. Maar zoals Kelly zegt: de moeilijkste meters zijn die tussen de zetel en de voordeur ;-)