Stoppen … lijkt altijd een beetje falen.
Stoppen … ik vind dat niet leuk
(zo twijfel ik al een tijdje om te stoppen met dit 366dagenproject, maar ik hoop om het toch nog vol te houden tot 100 dagen, dan kan ik gebruik maken van de door mij gecreëerde vluchtweg , maar dit geheel terzijder)

 

Recentelijk vraag ik me af, of ik niet zou stoppen met de naailes. Waarom? Je bent toch altijd zo enthousiast daarover … hoor ik jullie denken … en inderdaad, naailes is super maar

  • Onze naaigroep wordt gesplitst en de vaste maandag wordt dinsdag of donderdag, waardoor onze groep uit elkaar zal vallen en ik mijn liefste Chriske niet meer als lerares zal hebben
  • Mijn naaivriendinneke waarmee ik ben begonnen, die stopt ermee (en mijn zus is dit schooljaar al uitgestapt … wegens de reis)
  • Er is geen parkeerplaats meer aan de school, terwijl er wel een grote lege speelplaats is. Parkeren in ’t stad Mechelen is duur, tijdrovend en een queeste.
  • Het gaat zooooo traag, 2 stukken per jaar en ’t is niet dat ik buiten de naailes nog echt veel maak.
  • De les is al om 18u, en nu de kinders ook hun hobbies krijgen (turnen en zwemmen om 16u30!!!!!!! wordt dit steeds moeilijker in te plannen)

Langs den andere kant

  • Op mezelf leer ik nooit zoveel bij, ik zal ons Chriske en al haar nuttige tips missen
  • De naailes waren mijn 3 uren gegarandeerd naaiplezier … zal ik er nog wel tijd voor maken als ik die stimulans niet heb.

Jaja, de dingen des levens, zolang ik hiervan maar wakker lig mag ik mezelf een gelukkig mens prijzen.

Doch, uw mening wordt geapprecieerd.

PS. De naairok is af, die mag u binnenkort verwachten, als de zonnestraaltjes terug zijn en Bjeurn nog eens fotograaf durft spelen (want hij vindt het fotomodel véél te kritisch)