Ik moet al héél den tijd denken aan appelstien haar berichtje over “hoe ge overkomt en al“.

Ik kan er me volledig in vinden, geklaag en gezaag kan er soms volledig mee door … wie doet dat immers niet, eens goed klagen (ik word daar soms zelfs terug goed gezind van).
Toch denk ik soms ook “ofwel stop je met zagen, ofwel doe je er iets aan” en sommige mensen lijken immers meer tegenslagen te hebben dan anderen … of bij hen lijken die tegenslagen een ergere impact te hebben dan bij een ander.
Ik probeer altijd het volgende in gedachten te houden “Maak je niet druk in de dingen waar je toch niets aan kan veranderen”. Een geweldige theorie (dikwijls iets geweldiger in theorie dan in praktijk) die ik altijd achter in mijn gedachten hou, zo magnifiek vind ik deze dat ik wou dat ik ze zelf had uitgevonden.

Toch is er ook de andere kant… bij sommige mensen is alles fantastisch … hun leven loopt over rozen, het werk is geweldig (super veel verantwoordelijkheid, een goed loon, toffe collega’s), hun relatie bruist nog als was hij nog pril (de partner staat op dezelfde lijn en helpt natuurlijk ook nog eens goed mee in het huishouden), het huis is zo praktisch en door de zonnepanelen is het energieverbruik negatief, de laatste reis was geweldig, en met de kinders kan je overal komen, want die zijn natuurlijk goed opgevoed.
Aarch zeer frustrerend als je net als mij werkt voor ne kloeft van nen baas, zit in een uitgebluste relatie, leeft in een werf, geen geld hebt voor een reis en op de koop toe er ook nog niet in slaagt om je brutale kinderen te temmen*.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het geweldig als het mijn omgeving voor de wind gaat, maar perfectie trekt niet aan … het is de imperfectie die u charmant maakt.

*Haha, daar had ik u goed liggen … ik ga dit jaar wel op reis !!!  (als u een tip hebt voor een leuke, rustige kindvriendelijke camping met zwembad in Italië, geef maar een seintje in de commentaren)