Ik moet al héél den tijd denken aan appelstien haar berichtje over “hoe ge overkomt en al“.
Ik kan er me volledig in vinden, geklaag en gezaag kan er soms volledig mee door … wie doet dat immers niet, eens goed klagen (ik word daar soms zelfs terug goed gezind van).
Toch denk ik soms ook “ofwel stop je met zagen, ofwel doe je er iets aan” en sommige mensen lijken immers meer tegenslagen te hebben dan anderen … of bij hen lijken die tegenslagen een ergere impact te hebben dan bij een ander.
Ik probeer altijd het volgende in gedachten te houden “Maak je niet druk in de dingen waar je toch niets aan kan veranderen”. Een geweldige theorie (dikwijls iets geweldiger in theorie dan in praktijk) die ik altijd achter in mijn gedachten hou, zo magnifiek vind ik deze dat ik wou dat ik ze zelf had uitgevonden.
Toch is er ook de andere kant… bij sommige mensen is alles fantastisch … hun leven loopt over rozen, het werk is geweldig (super veel verantwoordelijkheid, een goed loon, toffe collega’s), hun relatie bruist nog als was hij nog pril (de partner staat op dezelfde lijn en helpt natuurlijk ook nog eens goed mee in het huishouden), het huis is zo praktisch en door de zonnepanelen is het energieverbruik negatief, de laatste reis was geweldig, en met de kinders kan je overal komen, want die zijn natuurlijk goed opgevoed.
Aarch zeer frustrerend als je net als mij werkt voor ne kloeft van nen baas, zit in een uitgebluste relatie, leeft in een werf, geen geld hebt voor een reis en op de koop toe er ook nog niet in slaagt om je brutale kinderen te temmen*.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het geweldig als het mijn omgeving voor de wind gaat, maar perfectie trekt niet aan … het is de imperfectie die u charmant maakt.
*Haha, daar had ik u goed liggen … ik ga dit jaar wel op reis !!! (als u een tip hebt voor een leuke, rustige kindvriendelijke camping met zwembad in Italië, geef maar een seintje in de commentaren)
En soms moet het er ook gewoon allemaal efkes uit
De boel ventileren is soms al de helft van de oplossing.
En daar heb je dan vriendinnen voor die willen luisteren naar dat geventileer.
En dan is het gezegd, kun je eindigen met een positieve noot en kun je er weer tegen.
Maar blijven zagen heeft inderdaad geen nut, dat raakt iedereen beu.
Hopelijk is dat van die relatie ook een grapje :S
Dat was een grapje, en dat van mijnen baas ook … Dat van de werf en die kinderen echter, dat klopt wel ;-)
Ge hebt hier zeker en vast een punt. Alleen… nu voel ik mij een beetje aangesproken omdat ik nu net volle bak over onze reis aan het bloggen ben :), maar als ge nog wat geduld hebt, dan probeer ik er ook een paar van onze dieptepunten tussen te vermelden, want die waren er zeker en vast, alleen spijtig dat een mens dan geen moeite doet om het fototoestel boven te halen ;)
Leuke blog. Ik kan eigenlijk ook een stukske zagen en klagen. Het is soms sterker dan mezelf maar vooral het gevolg van nogal perfectionistisch ingesteld te zijn en dan teleurgesteld te zijn dat ik verre van perfect ben en dat perfect willen zijn heeeel vermoeiend is…
Italië en kamperen met kinderen been there didn’t do IT. Wij zijn (zonder zwans) gewoon met de auto teruggekeerd (met eenjarige Daan) naar Frankrijk. 8 extra uren rijden omdat “kindvriendelijk kamperen” nergens te vinden was…
Als je iets moest vinden laat het dan zeker weten, misschien wagen we ons er nog eens aan.
http://www.vacansoleil.be/nl/campings/italie/gardameer/
Weet ik niet uit eigen ervaring, maar een vriendin van me gaat er deze zomer naartoe met een zes jarige.
@zusjesenzo: ge moet u niet aangesproken voelen, ik heb dat gevoel bij u nog nooit ervaren.
@silmarven: ik heb ook al wel door dat kamperen in italië niet zo evident is als in Frankrijk, verleden jaar wouden we ook naar italië, maar we vonden feitelijk niet echt iets.
@Maja: nen dikke merci, maar ze zijn een beetje te groot voor ons, we zoeken echt iets kleins (max 100 plaatsen)
Annelyse, lees eens onderstaande! :) Een linkje naar een artikel in de NY times over zgn perfecte ouders en die o zo perfect (getemde) kindjes…
http://www.nytimes.com/2009/09/15/health/15mind.html
Het gaat m’n over belonen en straffen en time outs..
Zeer herkenbaar. Daarom ben ik mijn 365-poging gestopt, ik wil niet zagen al zou ik over één welbepaald ding in uw lijst wel een serieus boompje kunnen opzetten. (en omdoen) Maar ik los dat op in alle stilte. Lijkt mij beter. :-)Jeuj voor de reis! En LOL voor de kloeft van een baas.
Heerlijk toepasselijk => http://www.youtube.com/watch?v=AYeWn66qpnc
Ik zou het verschrikkelijk vinden als ik als een dikke vette zaag zou overkomen, maar ik wil ook niet alleen vertellen over alles wat er zo perfect is aan mijn leven. Bij mij krijgt ge gewoon wat er in mij leeft. Negentig procent van de tijd huppel ik heppie en gelukkig en zorgeloos door het leven, maar als ik mij rot voel dan gaat ge het ook geweten hebben.
Zagen kan soms ferm deugd doen. Maar dat mag dan niet, want “op een ander is het altijd veel erger” en ge moet dan maar gelukkig zijn dat het bij u zo erg niet is. Ja zeg, dan moogt ge nooit eens zagen want er zijn ALTIJD veel ergere dingen.
Maar als iemand continu zaagt, dan weet ge ook niet meer hoe erg het eigenlijk is, en als het dan écht eens tegenzit dan trek je als buitenstaander gewoon je schouders op want “och, hij/zij is weer aan het zagen”. Alles met mate zeker, dus?
@Lies: ik zou het ook verschrikkelijk vinden, ik heb me alvast voorgenomen niet teveel te zagen dat ik het te druk heb. Ge kent dat wel hé, hoe gaat het? Drukdrukdruk
aha, hier nog gezaag ;)! het blijft iets subtiels, maar toch lijkt het of iedereen hier is het eens. allé, dat valt dan al goed mee!
Ik heb een superleuk boekje gekocht: “Charmecampings Noord- en Midden-Italië en Sardinië”. € 13,95. Er staan 100 campings in, met telkens een blad uitleg over de camping. En daar vind ik echt wat we zoeken. Onze kinderen zijn natuurlijk al wat ouder, maar ik denk dat er ook wel campings tussen zitten die leuk zijn voor kleinere kinderen. Dit vb. http://www.campinglasorgente.net/BENVENUTI.html. Of zoeken jullie iets heel anders?