Ik krijg niet vaak tranen in mijn ogen van ontroering, maar gisteren wel … toen Anneke aan de arm van haar papa door de kerk schreed (een bruid schrijdt, niet?). Zelden heb ik zo’n mooie bruid gezien, Ann (mijn hogeschoolvriendinneke) was prachtig in haar oh zo mooie kleedje. De bruidegom zag er trouwens ook zeer knap uit, met zijn speciale hemd.

Even had ik schrik dat Liv haar bloemekes niet zou willen afgeven, maar toen ze in de gaten kreeg dat je snoepjes en een ballon in de plaats kreeg, wou ze het liefst alle kindjes opzij duwen. :-)

’t was nen toffen dag gisteren … op ’t avondfeest heb zelfs ik -muurbloem eerste klas, of tooghanger, in elk geval helemaal genen danser- mijn dansschoenen vollembak benut.

Er mogen er nog trouwen !!! Mijn dansschoenen staan te blinken.