Ik duw mijn telefoon af (de kribbe om te zeggen dat we Vic moeten komen ophalen, want het manneke is ‘weer’ ziek) en sla een diepe zucht.
’t lucht nog niet genoeg op en ik vloek wat binnensmond.
“Kinderen, begint er niet aan. Ze passen niet in de planning … ofwel willen ze ’s nachts niet slapen, ofwel zijn ze ziek”, brom ik tegen mijn collega (degene met den derde op komst).
“Bezint eer ge begint!!!” grommel ik tegen mijn kinderloze compagnon.
“Bij ons zijn ’t nu luizen, de school is maar net terug begonnen of ze zitten er weer mee”, moppert de eerste terug.
“Ik weet het wel”, triomfeert de kinderloze “Daarmee dat wij beslist hebben geen kinderen te pakken”
“Smijt dat weg, en maakt er vlug een nieuw”, grapt nen derde
De deur opent en een vierde persoon komt binnen
“Ah Annelies, lang geleden, mijn beste wensen” *bisous* en ik wens u *bisous* nog ne nieuwe kleine *bisous* voor 2010.
*Hilariteit alom*
Arme Vic ! Je bent hem toch wel gaan halen,hoop ik :-)
Hopelijk is hij snel weer beter !!!
En nog ne derde kleine? ;)
In de herfstvakantie was ik aan het vloeken dat ze alle 3 tegelijk ziek geworden zijn, maar uiteindelijk beter zo dan in een werkweek.
Deze nacht heeft de jongste koorts gekregen. Gelukkig ben ik vandaag thuis en is het dan weekend, .
Ook halftijds werken heeft zo zijn voordelen qua zieke kinderen (zo moet manlief vaak maar halve dagen verlof nemen).
@Ingrid: ah neen … maar ik heb wel iemand anders opgetrommeld om dat te doen … zo’n slecht karakter heb ik nog niet om hem te laten creperen.
@Fozke: voor 2010 is dat zeker nog niet gepland ;-)
@Jesupo: allebei voltijds werken en dan combineren met kinderen, da’s echt wel puzzelen, zekerst als ze dan nog van de één ziekte in de andere vallen