We gingen dus voor een rustdag met in de voormiddag wat extra homeschooling aan het strand, en ondertussen konden we ons erover verbazen dat sommige mensen effectief nog zwemmen innde zee (niet even maar voor 15min ofzo).We hebben al slechtere plaatsen gehad voor het schoolwerk.

In de namiddag was er een uitstap met de bus naar Almería.

Eten deden we in Casa Puga (ons aangeraden door één van de Engelsmannen gisteren in de bar). We aten heerlijk in een prachtig decor.

Almería heeft een grote ramblas (die nu nogal leeg was), het beeld van John Lennon … die hier in Almería “Strawberry fields” heeft geschreven terwijl hij hier een film draaide, …

maar het Alcazaba was toch het meest impressionante. We waren allemaal enorm onder de indruk, niet alleen van het fort maar ook van de setting … ik was danig onder de indruk.

Tevens is Almería ook een stad van dualiteiten, enerzijds heb je de impressionante ramblas en het wondermooie alcazaba, anderzijds is er zoveel armoede, lelijkheid en afval.

Zelfs aan de voet van het Alcazaba woonden mensen in grotten of op stukjes land die ze zich hadden toegeëigend met een hut op en een grommende hond om iedereen op afstand te houden.

De bewoonde grotten herken je aan het afval en ook elders in de stad ligt het vol afvalbergen.

Grappig detail, Almería is de enige stad in Europa waar nog nooit officieel een vriestemperatuur is gemeten, en dit is de droogste regio van Spanje, hier is een woestijnklimaat … en toch voorspellen ze morgen de hele dag regen!

Morgen verlaten we de camping … oh wat zullen we ze missen … zo’n toffe camping met zo’n lieve mensen erop … dat is echt uitzonderlijk.
Vanavond werden we bijvoorbeeld uitgenodigd door Steve en Judy in hun campervan (die ze zelf hadden opgebouwd en bemeubeld …  heel ferm). Liv en Vic mochten boven in de slaapkamer wat spelen op de iPad en wij zaten beneden in de salon … ongelooflijk wat er allemaal in een VW-transporter T5 geraakt.

Steve en Judy zijn van Engeland … we merken dat dat Engelsen en wij, dat dat nogal blijkt te klikken. Steve heeft trouwens in Pamplona al meegedaan aan een stierenloop  … daarmee heeft hij al het respect van Liv die dat wel ongelooflijk stoer vindt.

Van een ander koppel kregen we een kaart van Almería en wat tips toen ze hoorden dat we naar daar trokken.

Uniek … de sfeer die hier hangt !!!

We hebben per ongeluk niet drinkbaar water gedronken, dat vervuild is door de metalen vn de vulkaan hier in de buurt. Vic was wat ongerust en onze buurvrouw stelt hem gerust “Van één keertje zal je niet doodgaan hoor”. Waarop Vic angstig “Van hoeveel keer dan wel?”