Fran, onze host nam ons mee naar de salinas van San Pedro del Pintar. Daar had hij een experiment opgezet om een bepaald soort vogels te kunnen vangen met een nieuwe techniek, jammer genoeg bleek deze opstelling niet te werken. 

 
Maar de voormiddag was voor ons toch wel plezant, wij hadden immers initiatie vogelspotten. Zo weten we nu dat flamingo’s in vlucht lijken op een stok met vleugels, en leerden we de ‘stone turner’ kennen, een vogel die amper opvalt en die stenen draait terwijl hij er eten onder zoekt.

      

  

Vermits onze kinderen (en wij misschien ook) geen geduld hebben om 2u stil en in de wind te wachten aan de verrekijker, deden we nog een wandeling aan het strand.

Onze kinders zouden ook onze kinders niet zijn als ze weer niet iets ‘vonden’ om mee te spelen. 

De namiddag spendeerden in Murcia. Murcia is niet zo een grote stad en de cathedraal is de belangrijkste bezienswaardigheid, dus op een halve dag hadden we het wel gezien. Het was wel zeer plezant rijden tot daar, 5km vanaf het huis van Fran … en zo goed als alles langs een fietspad langs het water.


Maar er was wel wind 

veel wind

 
En door een samenloop van ongelukkige omstandigheden beleefden we ons klein trauma van de reis.

Bij het aankomen bij Fran openden Liv en Vic de poort, sloten het opnieuw en opeens viel die zware poort uit zijn geleiding en viel om, op onze twee kinderen.

Héél vies als zo’n zware poort op je kinderen terecht komt, we moesten het echt opheffen om hun eronderuit te halen en de kinderen waren serieus in shock (net als wij en als Fran en Jacinto trouwens).

Uiteindelijk viel de schade mee, blauwe plekken voor Liv en een hoofdwonde voor Vic. Maar vooral Vic is heel de avond in een shock gebleven … zelfs de bachbloesems hielpen niet. Wat hondentherapie bleek hier echter wel soelaas te brengen.

Een accident is snel gebeurd, dat merkten we vandaag maar weer. Ik moet waarschijnlijk niet vertellen dat we onze kinderen nog eens goed hebben vastgepakt.