Neen, Liv is geen start2runster meer … haar 10-weken programma heeft ze succesvol afgerond. Wat maakte het tot een succes
- Vaste tijdstippen in de week, nl. de momenten dat Vic een voetbaltraining had en zondagvoormiddag
- Quality-time met de mama of de papa … er zijn veel gesprekken over hondjes en K3 gevoerd
- Goesting zowel bij Liv als bij ons
- Een beloning, nl. de paarse gepersonaliseerde T-shirt met de beroemde en super toffe antilope op de rug
- De instelling “Als we slechte benen hebben lopen we gewoon wat trager, het moet plezant blijven”
En nu loopt Liv 4,5 km in 36 minuten aan een stuk. Naast de mama of papa en soms ook in gezelschap van de broer op de fiets.
Voorlopig houden we het bij die gezapige 4,5km, dat is meer dan genoeg voor een meisje volop in de groei.
Maar we kijken wel uit naar onze eerste 5km wedstrijd, of om eens een rondje mee aan te pikken bij mijn loopclub.
Super! Ik deed een keer start-to-run helemaal uit en toen kwam de winter … Maar ik vermoed dat jullie wel samen zullen zorgen dat de motivatie blijft. :-)
Waw, jij bent gewoon al de lopende mama met lopend kind, ik ben zelf nog het lopende kind met de lopende mama. Allebei leuk :-)
Ps: goed gedaan trouwens van Liv!
Leuk moederdochtermoment!
Super van Liv! Leuk dat jullie elkaar op een zo’n manier aanmoedigen om te sporten. Bij ons was dat vroeger met het fietsen zo en ik ben mijn ouders daar nog altijd dankbaar voor dat ze ons daarin aanmoedigden en mee de “eerste stappen” zetten!
toch denk ik dat het het kind ook moet liggen. maar ik moet zeggen, vandaag weer 5 km gedaan tegen 8km/u. Liv doet dat goed, en graag.
Oh ja, natuurlijk! Je moet het als kind uiteraard ook gewoon graag doen, anders heeft het geen zin. Maar als de goesting aanwezig is, is het toch dubbel zo leuk als ouders daarin meegaan (zonder door te slaan naar de andere kant en van die voetbalhooligansupporters te worden natuurlijk ;)