IMG_20140518_215657
20km van Brussel
IMG_20140518_215749

  1. Ik ben een super slaper, maar de nacht voordien was ik vanaf 5u wakker, en ik wijd dat aan de stress
  2. De stress uitte zich ook in andere dingen (schrik dat mijn zieke zoon mij zou aansteken met zijn keelontsteking bv.)
  3. De stressfactor lag waarschijnlijk aan het feit dat dit de eerste keer was in mijn 20K carrière dat ik een echte, luidop uitgesproken en ambitieuze streeftijd had (1u50)
  4. Onderweg was er genoeg afleiding bijvoorbeeld … grappige mensen onderweg
    zoals de “Total”-man, die rondliep enkel gekleed in loopschoenen en een tutu. Neen ook geen onderbroek …. ik vermoed echter wel een belletje aan zijne flosch (dat verklaart het constante getinkel)
    zoals de mensen in ongepaste kleren … jeansbroek, lange mouwen
    zoals de man met de loopbuggy (dat vind ik altijd wel leuk, vermits ons verleden) alleen jammer dat de kinderen echt aan het vechten waren (ik was getuige van een boks in het oog en ze zaten nog maar aan kilometer 6) … ocharm de papa
  5. Het was inderdaad warm, en ik had er op voorhand bijzonder veel schrik voor, maar ik heb er zo goed als geen last van gehad.
    Bij elke bevoorrading (en dat waren er veel), nam ik 2 drankjes, het ene dronk ik op en het andere kapte ik over mij uit.
    Buiten het feit dat ik het wel decadent vond om mezelf met ‘Spa’ af te koelen, heeft het wel héél goed gewerkt.
  6. De heup speelde weer op na kilometer 12, maar ik maak me nog geen zorgen, als ik het komende weken wat kalm aan doe, komt dat ook weer goed (hoop ik)
  7. Mensen aanspreken (met natuurlijk enkel een leuke, motiverende opmerking) met een kwinkslag naar de slogan op hun T-shirt ( “Zweet met klasse”, “Vanessa Ringis”, “Running Home”,….) wordt na kilometer 15 niet meer geapprecieerd / begrepen / gehoord.
  8. Het starten in wave 5, was misschien iets te ver naar achter voor mij. Toch denk ik niet dat ik echt veel sneller had kunnen eindigen. Enkel de laatste 2 kilometer, waar ik echt nog wel reserve had, was het onmogelijk om nog voluit te gaan, een paar seconden had ik dus misschien nog wel kunnen winnen. Maar in de laatste kilometer kwam ik ook bijna ten val, en dat was ook zonde geweest, zo dicht tegen de meet van een goede race.
  9. Mijn geluksbrengers, vleugeloorbellen en ondergoed met vlinders, gaven me inderdaad vleugels. Ik eindigde op 1u48min59sec, ik mag het niet afronden naar 1u48 van mijn zus, maar ik kan wel zeggen dat ik op minder dan 1u49 binnen was ;-). Zeer content en met een persoonlijk record rijker.
  10. Dit jaar stierf er een 28-jarige deelnemer. Enkele honderden meters voor de eindmeet. Wij zagen hoe de ambulance zich een weg baande door de massa, om te komen tot het punt waar ze de deelnemer al aan het reanimeren waren. En je mag daar eigenlijk niet naar kijken en niet bij stilstaan, maar dat deed ik toch. En dit werpt toch een schaduw op het gebeuren. Vreselijk dat een jong leven te snel voorbij is en verschrikkelijk voor de familie en vrienden.
    Onvermijdelijk stelde ik me de vraag “Zou dit mij ook kunnen overkomen?” . En ondanks het feit dat ik goed getraind ben, is het antwoord “Ja, misschien wel, ik kan dat in elk geval niet uitsluiten”
    Ik word misselijk van de commentaren op facebook (en nee, ik zou die eigenlijk niet mogen lezen) onder het krantenartikel.
    Ik ben ervan overtuigd dat sporten wel gezond is en dat je je niet kan en mag uitspreken over de oorzaken van een situatie die je niet kent !!!