Hij fietst al lang … en goed ook feitelijk, maar pas sinds kort is hij echt in het land der fietsers, pas sinds kort verkiest hij zijn ‘echte’ fiets boven zijn loopfiets.
Tot grote trots van vader en moeder, maar toch is het ook dubbel, ons kind blootstellen aan de gevaren van het verkeer is niet altijd goed voor onzen tikker.
Zelfs in de staat van de school is het voor een kind levensgevaarlijk. Kinderen en volwassenen die fietsen op een zeer smal fietspad (dat eigenlijk geen fietspad meer is, maar bijna niemand weet dat omdat de streep die ze er ooit schilderen en daarna weer wegschilderen er toch terug doorkomt). Als ouders dan toch op de staat fietsen (zoals het eigenlijk moet), maken sommige gehaaste ouders in de auto het zeer duidelijk dat ze het niet op prijs stellen dat je hen ophoudt (want ook de straat is smal).
Ik schreef er ooit nog eens over … alsof het een voorspelling was
Want Vic zijn eerste aanrijding op weg van ’t school is al een feit … al een geluk zonder kwetsuren … maar toch … die andere mama (die uit haar parkeerplaats reed) reed effectief tot tegen het been van Vic die gewoon op het fietspad/voetpad huiswaarts fietste. Gelukkig was het warm weer (echt waar) en stond haar autoraampje open. Door het gegil van de omstaanders (en waarschijnlijk nog het luidst van Vic zijn mamie die het allemaal zag gebeuren) kwam ze tot stilstand. Vic hield stand maar was natuurlijk gigantisch hard verschoten, evenals de mamie en de bestuurster van de auto.
Soit … al een chance zonder veel erg, mits een klein trauma voor Vic en mamie. Maar misschien is het wel eens goed dat we op zo’n manier nog eens op de gevaren gewezen worden.
Ondertussen hebben wij zelf ook een nieuwe weg uitgestippeld (langs de overkant van ’t straat … wel wat meer voetgangers en drukte daar … maar misschien rijdt Vic beter tegen een voetganger als onder een auto).
Ook de directrice nam actie en de volgende dag stond ze al met fluovest aan de schoolstraat om te observeren en de mensen aan te spreken om voorzichtig te zijn.
Maar toch … dit lijkt me niet voldoende … mijn kinderen laten fietsen is weer met wat meer schrik in mijn hart … maar ik wil dan ook weer die mama niet zijn, die haar kinderen die vrijheid niet gunt.
Moederschap, het maakt toch zo kwetsbaar.
Aaargh, auto’s en drukke mama’s zo dicht bij een school, da’s geen goeie combinatie!
Nope, maar ik ben ervan overtuigd dat en beter verkeersbeleid veel zou kunnen verhelpen
Oooh jee,… ik ben dus zo’n moeder die het niet durft ook al vragen ze me elke dag om naar school te mogen fietsen. Ik werd zelf ooit aangereden -als voetganger- en heb een heilige schrik in het verkeer. Ik rij ook niet met de wagen daardoor. Zelfs de kinderen te voet naar school brengen doe ik zoals een kip die rondloopt met haar kuikens. :-) Als er een auto wat te dicht voorbij komt ben ik al aan het dirigeren dat ze rond mij moeten naar de andere kant en scherm ik hen af met de boekentas. Enkel op autoloze zondag komen ze hier op de straat met de fiets en zelfs dan moet ik mijzelf nadien bijna naar de spoed laten rijden met een zenuwtoeval. :-)
Wat een geluk voor uwe Vic,… ik mag er niet aan denken. Als al die autobestuurders nu eens meer verstand, overzicht en geduld hadden hé.
Geluk inderdaad en een wijze les
Knap van Vic dat hij al zo snel en goed kan fietsen!
En aan de schoolpoort, het kan er soms vreselijk zijn, bij ons is die zone gelukkig minder hectisch en druk, en zijn er stadswachten die het verkeer regelen maar toch wou ik soms dat ik vier ogen had. Aan elke kant eentje, zeker wanneer ik er zelf met de auto rijd…
Oh help seg … wat een verschrikkelijke fietssituatie bij jullie! En wat een onverdraagzaamheid ( als ik uw voorspellende blogpost lees). Mijn mond valt ervan open. Ik heb eentje in de derde kleuterklas zitten, eentje in de tweede en eentje in de peuterklas. En nog een 1-jarige thuis. En ik begeef me te voet of met de fiets naar school. De 2 groten fietsen zelf, en de 2 kleintjes in de bakfiets. Of alledrie met hun fiets op het voetpad en ik er te voet achter. Wij moeten ook het centrum door, pokkedruk en blokkeren ook de grote baan als we fietsen ( omdat het een smalle baan is, fiets ik liever naast hun, zodat geen enkele bestuurder het in zijn hoofd haalt om voorbij te steken). Maar nog nooit ben ik aangesproken geweest dat ik het verkeer blokkeer. Voor die paar minuten oponthoud zo reclameren, schandalig. Echt, ik ben er niet goed van. Hopelijk is dat het laatste verkeerstrauma dat jullie oplopen!
Tja … Ik loop elke dag een trauma op als ik met de fiets ga werken, maar als t over de kinders gaat maakt het toch meer indruk
Hard schrikken maar al bij al is het nog allemaal meegevallen! Leve de beschermengeltjes!!
Vic heeft er een goeike, inderdaad
Ja, hier gaan we toch ook met de fiets naar school. Grote broer fietst sinds kort ‘zelluf’ en kleine broer zit nog even in het stoeltje, zolang hij niet begrijpt dat je best wel vooruit kijkt ipv opzij en achteruit…. Succes daar! ’t Is niet makkelijk, maar ze kunnen het alleen maar doende leren denk ik…
Dat denk ik ook
Op de zoon zijn fiets staat een oerlelijke carsvlag met oranje bol. Het ding zwiept verschrikkelijk al hij wat te snel rijdt, maar ik moet er niet aandenken dat hij onder een auto komt omdat hij nog niet groot genoeg is om gezien te worden!
Dit gezegd zijnde: ouders & grootouders die te snel rijden aan school: zie zijn, spijtig genoeg, van alle dorpen, vrees ik.
Ik heb nooit het nut van zo’n vlagske ingezien … Tot nu :-)
Vandaag zeiden ze op het nieuws dat het aantal verkeersslachtoffers daalt, maar de dodelijke ongevallen met fietsers stijgen. En idd … Ik zie elke dag dat er nog veel werk is, en dan vooral op structureel vlak. Er zijn nog zoveel fiets onvriendelijke plaatsen, zelfs nieuw aangelegde. En daar word ik soms zeer gefrustreerd van.