Waarom? Dat is een vraag die wij hier vaak horen. De gevreesde ‘waarom-fase’ is aangebroken.

Van den enen dag op den andere heb je ineens een ‘waarom-fase’ aan je been, zo gaat dat dan (als ze ongeveer 3,5 jaar zijn).
Blijkbaar duurt dat ongeveer een half jaar (als ik mijn collega moet geloven) en ondertussen proberen wij zo inventief mogelijk antwoord te geven.

Waarom heet die Kobe? Waarom heeft ‘de school’ geen achternaam? Waarom mag dat niet van de politie? …. dit en 1000 andere vragen zijn niet zo evident te antwoorden.
Ik probeer ook het antwoord ‘daarom’ te vermijden, want dat is zo gemakkelijk.
Maar toen ik de bal eens terugketste en vroeg ‘Waarom heet jij Liv?’ kreeg ik doodleuk het antwoord … “omdat dat zo is!!!!!”
*tof Liv, ik zal ’t onthouden*

En ondertussen is ’t kind ook verliefd … op Seppe … terwijl ze dat vroeger op mij was.
Ik hoor haar nog zeggen “mama, jij bent mijn lief hé” of  Ik: “Op wie ben jij  verliefd?” Liv: “Op jou”
Maar neen … nu plukte ze bloemen voor Seppe (terwijl ze dat vroeger voor mij deed) en zegt ze “neen mama, ik ben niet verliefd op jou, maar op Seppe” … en nu geeft ze Seppe een dikke kus met knuffel.

WAAROM !!!!