We waren er klaar voor: uitgeslapen, oordopjes gekocht, en alle mogelijke slaapliedjes uit het hoofd geleerd.

En van zodra mama en papa de deur uit waren kregen we Liv’s stralende glimlach te zien.

Yes! dachten we… maar dat was iets te snel gedacht. 1,5u na haar laatste portie mamasmelk werd er eentje lastig. Noch onze liefkozende armen, noch onze -eerst zo fascinerende- visjes waren voldoende om haar weer blij te maken. Gelukkig was er Gaviscon, een wondermiddel voor reflux-lijdende meisjes. En toen werd het weer stil…

Hoera! juichden we… en we legden haar in bed… ‘Zo gemakkelijk gaat dat niet’, moet Liv gedacht hebben, ‘geef mij eerst wat eten!’ Maar ons Liv is ons bijzonder dankbaar geweest, en heeft na de fles tot 6u30 lekker geslapen (uitgezonderd een klein ik-mis-mijn-tut-moment om half4).

Als beloning mocht ze na de fles mee in het grote bed: gezellig! Maar veel te kort, want om 9u werden we al gewekt door de bezorgde ouders met een heerlijk ontbijt.

Eind goed al goed, iedereen content!