Donderdag ben ik na mijn ziekte -nog een beetje kwikkel kwakkel-  terug aan de slag gegaan. Donderdagavond voelde ik me al veel beter maar viel echter het volgende slachtoffer… onze kleinste telg.

In de kribbe al wees de thermometer 37,6°C, thuis was dat al 38,1°C en een uurtje later was ’t 39,1°C geworden. Een zielig hoopje ellende bleef er nog over van onze vrolijke meid. Door haar zware hoest ging zelfs slapen haar niet meer af. En aangezien Liv niet bij ons in bed mag (te gevaarlijk aangezien we op een duplex slapen) hebben we de luchtmatras weer eens opgeblazen en met ons drietjes in de living de nacht doorgebracht (slapen zou ik het niet zo noemen).

’s morgens was de temperatuur 39,5°C, ons meisje was welliswaar nog vrolijk en haar eetlust was ze ook nog niet verloren (op dat vlak lijkt Liv op de mama, wat er ook gebeurt, wij blijven eten) maar een rood aangelopen gezicht verraadde haar ziekte.

Gelukkig heeft Liv een lieve mamie die haar opvangt, naar de dokter brengt en naar de apotheker spurt. Een brochitis was de diagnose en antibiotica moet soelaas brengen. Naar verluid zou onze meid het nu al wat beter stellen en is de koorts al wat gezakt.