Tussen 1 en 2 zijn ze op hun schattigst. Dat is goed mogelijk, niets zo schattig als een kindje dat zijn eerste paskes zet, zijn eerste woordjes begint te zeggen, natte kussen geeft, ….

Maar tussen 2 en 3 zijn ze ook geweldig.
Je kan er gewoon ‘echte’ activiteiten mee doen (niet alleen van kiekeboe, koelie koelie, …) , spellekes mee spelen die je zelf ook leuk vindt en ze inschakelen bij huishoudelijke taken.

Zo heb ik vandaag met Liv, cake gebakken voor papa (maar ook voor Liv è … zoals ze zelf zei), het terras zomerklaar gemaakt (met zeer veel water natuurlijk), miniquichekes gemaakt (ja ik ben gezwicht  voor die mini-kooksetjes van den hema … geweldig gewoon) en geknikkerd (waar is den tijd).

Je kan met een 2-3 jarige zelfs een gewoon gesprek voeren, en soms geven ze zelfs blijk van intelligentie en kunnen ze plots dingen, waarvan je niet eens vermoedde dat ze er mee bezig waren… zoals Liv die ineens ‘groen!!!’ zei, toen we met zijn allen in de auto zaten en ”t verkeerslicht op groen sprong.
Of toen we Liv in bad haar eendjes hoorden tellen (1, 2, 3, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14 …. tot 14 begot … enkel nog wat oefenen op de 4)
En niet te vergeten … de stopwoordjes… è?(achter elke zin), iesè (als ze iets geeft … heeft ze blijkbaar van mij)

En humor, niet immer van wreed hoog niveau, maar toch moest ik lachen toen Bjeurn vroeg ‘wat zegt de poes?’ en Liv -waarschijnlijk verveeld door die altijd wederkerende easy-peasy-lemonsquizy vraag- die ‘WOEF’ blafte naar Julius (onze niet-kindvriendelijke poes)

BTW: Liv wou vandaag persé met haar knikkers in bed kruipen en ik hoor er regelmatig ene uit vallen ;-)
Kinders … entertainment gegarandeerd
!!!