Omdat we op reis waren konden we niet meedoen aan de blogdag in Pairi Daiza.
Wat niet zo erg bleek want we mochten gewoon een andere keer komen, op een dag die ons wel uitkwam. En die dag was vandaag.
Ik was nog nooit in Pairi Daiza geweest en ik kon me er weinig bij voorstellen, enkel dat het ver was (wat uiteindelijk wel bleek mee te vallen, op 1u02 minuten waren we er).
Ik had er ook geen idee van dat Pairi Daiza direct op nummer 1 zou komen te staan van alle dierentuinen die ik al bezocht heb.
We hebben bijlange niet alles kunnen zien en we kennen niet alle verhalen. Pairi Daiza is immers een plek die tot de verbeelding spreekt … met authentieke tempels, rijstvelden, monnikenkerkhoven, …. en we hebben ons helemaal laten meeslepen in deze wondere werelden.
Nog voor 10u stonden we al binnen en repten we ons naar de panda’s. Reuzepanda’s bleken niet zo groot als we dachten maar wel ‘nog’ schattiger. Liv vertelt in onderstaande filmpjes wat over onze 2 favorieten.
Hier poseren Liv en mezelf met achter ons een gouden Takin
Bij de boeddhistische tempel kregen we wat uitleg. Alle elementen hierin zijn authentiek uit China, en de schilderingen zijn door Chinese ambachtslieden aangebracht. De enige reden dat hier geen diensten mogen worden gehouden, is dat boeddhistische diensten vrij toegankelijk moeten zijn voor iedereen (maar daar ging misschien in de toekomst nog iets op gevonden worden)
We mochten ook een wens doen, en ik vond het mooi van Liv, dat ze hierbij niet aan zichzelf dacht. “Dat de panda’s gezond terug naar china gaan”, schreef ze.
De hangbrug was ook een succes (dat we op op het eind moesten kruipen vonden Bjeurn en ik wel iets minder ;-) )
’s middags werden we uitgenodigd in een Aziatisch restaurant “Temple des Délices”.
En inderdaad, het was heerlijk (de kinderen waren iets selectiever in het gamma en bleven bij de gefrituurde hapjes die ze smakelijk met hun stokjes opaten), wij proefden ook van de verschillende slatjes en gerechten … de moeite.
Wat ik wel als tip kan geven, is dat je zeker op het eerste verdiep moet gaan zitten … super leuke zitplaatsen in afgescheiden compartimenten.
Dat de witte tijgers gevaarlijk zijn, dat stond duidelijk vermeld aan de hekken, toch vonden wij hun knuffelgehalte behoorlijk hoog.
Het zoontje maar eens goed vastpakken in de plaats … die heeft ook nog hoge een aaibaarheidsfactor.
Op foto’s getrokken met smartphone kan ik natuurlijk nooit de sfeer weergeven, maar ik doe toch een poging met een zicht op de Balinese tempel …
… en op de rijstvelden
Dit was misschien niet echt de bedoeling … maar voor ons scoutsmeisje toch een topper
Verder zagen we ook nog deze van zeer dicht bij
Om vijf uur werden de kinders lastig en trokken we weer naar huis … maar niet zonder eerst weer schandalig verwend te worden. 
Bedankt Pairi Daiza, dit leek echt weer een dagje op vakantie, u hebt ons geweldig ontvangen !!!
Mooie foto’s :-)