Eén zwakke zondag … die ik spendeerde aan de computer terwijl ik de foto’s van afgelopen jaar bekeek.
Conclusie … op een jaar zijn de kinders groot geworden, ik heb een fantastisch jaar achter de rug en ik wil terug op vakantie.
Maar ook … mijn huishouden is helemaal ontspoord door deze luie dag. De was en strijk niet gedaan en iedereen bijna zonder sokken.
Niet gaan lopen (de eerste keer ooit dat ik het lopen broste terwijl ik mijn outfit al aan had) waardoor ik achter zit op mijn schema.
De volgende dag niet de moed om er nog aan een inhaalbeweging te beginnen want ik ging vroeg gaan slapen en ik lag al vanaf 20u horizontaal in de zetel (in plaats van dan tenminste dat boeiende boek over effecientie verder te lezen dat mijn leven gaat veranderen)
Als bij toeval lees ik op een briefje dat vic 2 uitgeblazen eieren nodig heeft. Soit … uitblazen dan maar (in mijn geheugen was dat niet zo moeilijk), in een doosje (dat we bijhouden voor knutseldoeleinden) steken, een omelet bakken voor morgen op de kinders hun boterham … en het lijkt of ik alles onder controle heb.
Ondertussen is wel het huis ontploft, de poets nog ziek, de was nog vuil, het boek nog dicht en ik weer te laat in mijn bed.
Oh maar als uw kindjes een boke met ei kunnen eten morgen, dan ben je sowieso toch de beste moeder ter wereld!
morgen weer een dag!
Op de kaft van mijn “to do” boekje staat: “morgen is de beste dag om te doen wat je vandaag gepland had” ;-)
Ik heb vaak last van uitstelgedrag. Gelukkig zijn er ook van die dagen waarop ik bergen werk kan verzetten. Helemaal menselijk, denk ik zo.