‘t is zover. Ik heb de eerste tand nog niet gezien, maar wel gevoeld. Achteraf gezien (ja, achteraf is ‘t allemaal gemakkelijk) waren de symptomen duidelijk: niet goed meer slapen, rode kaken, wat koortsig. ‘t is nu vrijdagavond, bijna middernacht en ons lief klein meisje ligt gezellig bij mij te snoezen bij mij in de zetel. Ze mag wel eens extra verwend worden nu (alsof we dat anders niet doen ;-)

Wel grappig, al MAANDEN zit iedereen te zeggen dat Liv tanden aan ‘t krijgen is (omdat ze alles in haar mond steekt en dikwijls helemaal nat is van de speek). Maar ze waren allemaal mis!!! En nu -op ‘t onverwachtse- is ‘t zover.

‘t is weer zover, ‘t is weekend. Nog eens wat tijd spenderen met dat kleine mensje; samen spelen, pampers verversen, eten geven, gekke bekken trekken, kinderliedjes zingen…’t zijn mijn favoriete bezigheden. (wie had dat ooit gedacht)

en ‘t wordt nog beter. Maandag nog werken en dan 2 weken verlof. Livke zal nogal verwend worden…