Het Stompke (koosnaam voor ons huidig appartement) is zo goed als verhuurd. Liv zat maar schattig te wezen, we moesten de mensen er al op wijzen dat ze haar er niet bijkregen.

Ligt het aan ons geweldige appartement of zijn het de charmes van Liv. In de strijd om onze huurder te mogen worden heeft al iemand zich opgegeven als vaste babysit ;-)

Liv was der precies toch niet gerust in. We hebben nog niet veel van verlatingsangst, of schrik van vreemden gemerkt. Maar nu keek ze toch van …”Wat komen jullie hier in godsnaam doen”