In oktober, toen het nog lekker warm was en de temperaturen nog met de 20°C flirten, spraken Lobke en ik af om eens een winterkampeertocht te plannen. Al onze gezinsleden waren welkom maar feitelijk was enkel Liv heel enthousiast over het concept, het was dus met 3 dat we ons inschreven voor deze winterkampeertrip. Het weer deed ook mee … dit weekend was het ineens een héél pak kouder en kregen we een flinke vriesnacht kado. Wel hadden we het geluk dat er veel zon was en geen wolkje aan de hemel … ideaal voor een fiets- en kampeerweekend.

Ons vertrek verliep nogal chaotisch, we hadden nog niets op voorhand ingepakt dus het inpakken, fietszakken afstellen, extra binnenbanden zoeken, inkopen doen, groenten al snijden, …. was allemaal voor ’s morgens. Dat zorgde voor een klein vakantiestresske en héél gezellig was dat niet. Toen we eindelijk goed vertrokken waren zei Liv mijmerend “Amai, dat doet goed om terug eens op de fiets te zitten”. Ze had daar gelijk in  … er is niets zo zalig om op je fiets te zitten en alle dagelijkse besoignes van je af te schudden.

Liv en ik hadden besloten nog eens met onze pino op trot te gaan, maar we waren vergeten dat de plaats vooraan op de tandem ook een koude plek is. Na 15 kilometer waren Liv haar handen, ondanks handschoenen helemaal verkleumd. Toen we stopten om onze eerste set handwarmers in gebruik te nemen kregen we al het eerste schone moment. We werden uitgenodigd voor ne warme chocomelk en een boke bij een spontaan gezin (waarvan de papa dan ook nog eens bleek les te geven in de school waar Liv volgend jaar heengaat). Hartverwarmende (en in dit geval ook handenverwarmende) momenten als dees geven onze fietsreisjes altijd extra magie.

 

 

Na 65 km kwamen we aan op de paalkamping in het stropersbos waar we hadden afgesproken met Lobke (die een rit van 115km had afgelegd). We dachten dat er niemand anders zo zot zou zijn om te gaan kamperen in dit koud weekend, maar we waren dik mis. Al 2 grote tenten met 14 dappere chiromeisjes en jongens in korte broek stonden al op de bivakzone en 100m verder buiten de bivakzone stond een chirogroep die we later de “discochiro” zouden noemen. De dappere chirogroep vertelde ons dat de discochiro was aangekomen met flessen jenever en luide muziek en dat ze hen vriendelijk verzocht hadden om zich wat verder te zetten. Dat bleek slim van de dappere chiro want, zelfs op die afstand zouden we tot 4u ’s nachts zouden kunnen meegenieten van de beat in de discotent.

Het avondeten was niet op zijn trekkers een gevriesdroogde maaltijd, maar wel zelfgemaakte spagettisaus met groenten die we al op voorhand hadden gesneden, dat was slim, want het was te koud om daar buiten nog te zitten snijden.

Het donker viel snel (ik haat winteruur) en tot onze grote vreugde kwamen er nog 3 mannen aan die het vuur overnamen van de chiro en er flink wat hout op legden en ons wat vertelden over alle sterren die er te zien waren. De mannen zouden niet blijven slapen maar ze hadden boys night en ze aten een broodje met groenten en een pens en zouden ’s avonds nog terug naar huis stappen. Een boys night zonder alcohol met groenten … ik had geen idee dat dat bestond ;-). Wij hadden op onze girls night alvast wel een fles wijn en chips.

Het leek wel al een stuk in de nacht maar ik denk dat het niet veel later was dan 20u toen we al in de tent kropen, om daar verder te tetteren.

Ik denk dat niemand echt goed geslapen heeft, Lobke had last van het lawaai van de dappere chiro die héél de nacht het vuur moesten aanhouden, Liv sliep héél onrustig (ze voerde héél haar droom een gevecht met monsters vertelde ze later) en ik had het natuurlijk weer te koud. Een donzen slaapzal met comforttemperatuur 0°C, met liner, veel kleren, muts en een handenwarmer mee in de slaapzak is blijkbaar niet genoeg om me warm te houden bij een vriesnacht. Het vreemde is dat Liv met mijn oude slaapzak met comforttemperatuur 8°C wel warm genoeg had, en dat Lobke die dezelfde slaapzak heeft als ik het ook goed had. Ik zal er blijkbaar mee moeten leren leven dat ik altijd de zwakste schakel ben, of misschien moet ik ook eens investeren in een exemplaar met comforttemperatuur -10°C.

 

 

 

 

De volgende morgen zag alles wit en aangevroren, maar we konden ons voldoende warmen aan een koffie/thee en warme havermout en het vuur dat onze vuurmeesteres Liv voor ons verzorgde.

 

 

Bij het vertrek was er nog een hoogtepunt, de paalkamping is immers gelegen op een begrazingswei met konikpaarden en de paardengroep kwam nog langs om afscheid te nemen. Eerst hielden we voorzichtig nog wat afstand, maar al snel bleek dat de paarden kwamen bedelen om wat liefde en aanraking … die Liv hun héél graag gaf.

Voor de heenweg reden we 63km via de knooppunten, in de terugweg werd het een google maps route die op een bepaald moment héél wat minder mooi was, maar wel een pak korter … al een chance … want de laatste kilometers wogen zwaar.
Onderweg trakteerden we ons in de sportcafétaria van Temse op een cola, een verse soep en ne croque monsieur, waarop Liv me toefluisterde “dit is echt ons verwenweekendje hé”. Ik prijs mezelf gelukkig met zo’n content kind … het kost blijkbaar €12 om haar eens een weekend goed te verwennen.

Grappig detail … toen we na 53km thuis toekwamen viel er nog een pak ijs uit onze tent, dat vond ik wel stoer.

Ik moet zeggen, dit weekend was voor mij een test om te kijken of winterkamperen me zou liggen en wel … ik kijk al uit naar een volgende editie. Ik ben tot de conclusie gekomen dat kamperen voor mijn niet tot de zomer beperkt moet worden. Alleen aan mijn slaapopstelling moet ik misschien nog wat doen … tips zijn altijd welkom.

Maar we hebben wel enkele dingen héél goed gedaan

  • handenwarmers … wat een zalige uitvinding
  • een thermos thee meenemen en koffie
  • kiezen voor warme en waterdichte wandelschoenen (ideaal bij nat gras)
  • onze groenten voor het eten op voorhand snijden
  • de paalkamping selecteren op vuurkring (must) en picknicktafels
  • onze paalkamping (Stropersbos in Stekene) is vermoedelijk ook wel één van de schoonsten in héél België (tips voor andere pareltjes die ik nog niet ken mag je altijd geven)

Als je interesse hebt in paalkampings kan je ook eens lezen op onderstaande links