Toen ik alleen ging wonen sloeg ik, getraumatiseerd door de natte stoffen zakdoek, de papieren variant in. En jaren en jaren was ik hier héél blij mee.

Maar het kinderlijk idealisme, dat je geleidelijk aan verliest bij het ouder worden, kan blijkbaar ook weer terugkomen. Hoeraaa daarvoor.

Hoewel er voor de crisismoment nog steeds wel papieren zakdoeken in de kast en handtas te vinden zijn, gebruiken we terug de stoffen zakdoeken … die we ‘en masse’ erfden van mijn grootouders.
Het enige nadeel van de stoffen zakdoeken is dat de zakdoekenschuif enorm slordig oogt als de zakdoeken niet netjes gestreken en opgevouwd zijn, en hoewel ik anti-strijken ben bleef die rommelige schuif mijn ogen uitsteken. Maar om één of andere reden stoort het me niet meer als de zakdoeken netjes in een pot gepropt zijn.

En zo gaan we … stap voor stap … naar een huis met minder disposables.

 

Ja, ik doe ook mee met 40 dagen bloggen, dit is blog 3/40.
Meer info hier en alle deelnemers vind je hier