Ge gaat me niet horen zeggen dat ik geen plezier schep in shoppen. Maar met Liv gaan shoppen kan behoorlijk vermoeiend zijn. Al twee zaterdagen gaan Liv en ik samen op stap. Op zoek naar een winterjas, muts, schoenen, winterkleren, …

’s middags gaan wij iets eten in de Margriet. Een kindvriendelijke brasserie, geen slecht woord daarover. Maar de inkom met trap gevolgd door 2 deuren vereist al een grote vaardigheid met de buggy. Dan naar de microgolf om ’t eten op te warmen, Liv die haar eten dan “meteen” wil, Liv in de kinderstoel heisen en dan de kinderstoel met het opgewarmde eten terug in de zaak sleuren, ’t is een hele onderneming. (gelukkig dat ik geen single-mum ben)

Liv schept ook niet veel plezier in ’t winkelen, constant in den buggy, soms eruit gehesen worden om iets te passen en als ze dan eindelijk schoon speelt in de kinderhoek wordt ze terug in die buggy gehesen. Slapen in de buggy vindt Liv ook voor kleine kindjes, daar doet ze niet meer aan mee, met als gevolg dat ze steeds meer moe en minder goedlachs wordt.

Maar na twee vermoeiende zaterdagen is onze missie eindelijk tot een goed einde gebracht.

Liv heeft een mooie winterjas, een muts die ze kan verdragen op haar hoofd (want meestal trekt ze haar hoofddeksel er meteen terug af), bumba-schoenen (ah ja, nu ze begint te stappen heeft ze goede winterschoenen nodig), wat kleedjes, kousen, T-shirts, pullekes waarmee ze de winter doorkan en waarin ze er nog eens beeldig uitziet ook.

Volgend weekend eindelijk iets anders op het programma dan shoppen. (misschien onze deuren eens verven ofzo)