Packitis of pakskesziekte (zoals Nike het zo mooi zegt)… Liv heeft er tegenwoordig ook last van.

  • In de kerstvakantie liep ze Bjeurn en mij constant achterna met haar handjes omhoog, zo van “pak mij, pak mij”. En geen aandacht krijgen, is lastig worden.
  • Alleen spelen is er niet echt meer bij, de kasten kunnen haar nog wel boeien, maar ik verdenk haar ervan dat ze die juist boeiend vind omdat ze weet dat ze daarmee aandacht krijgt.
  • Jaloers is ze tegenwoordig ook… ik ben HAAR mama en ik mag bijgevolg Aurélieke niet vastpakken.

Gelukkig hebben we Julius nog. Liv en Julius, da’s een komisch duo. Ze zijn geinteresseerd in elkaar, maar allebei ook serieus op hun hoede. Achter Julius aan lopen is dan ook een favoriete bezigheid van Liv, maar als ze dan eindelijk bij hem in de buurt geraakt, durft ze niet meer verder. De schijtluis.

Maar langs de andere kant wordt ze ook zo groot en flink.

  • Ons mademoiselle begint taalvaardig te worden, ze floept er soms ineens een woord uit (om dan nooit meer te herhalen)
  • Humor heeft ze ook al ontdekt. Daarnet lag ik strike met een pose van haar, en toen ze besefte dat het grappig was deed ze der natuurlijk nog ne schep bovenop.
  • Imiteren kan ze ook al als de beste. Van tante Sas neemt ze de streken over ;-) … ze strijkt nu ook haar bles met veel gesten opzij.