We maken deel uit van de mallemolen in de ziekenhuizen. Waar gisteren werd besloten dat Liv moest worden opgenomen en er dat er een MRI in het weekend zou gedaan worden, vond de nieuwe dokter vandaag dat Liv geen dringend geval was. Dus ze werd ontslagen uit het ziekenhuis en maandag worden we terug verwacht voor de MRI.
Enerzijds is dat heel geruststellend nieuws, dat Liv geen urgent geval is. Het nadeel is wel dat we langer vastzitten in Stockholm … maar ik geef toe … er zijn minder leuke plaatsen om te stranden.
Liv was teleurgesteld om het ziekenhuis te moeten verlaten, het zalige bed en de verpampering liet ze haar welgevallen. Maar de rest van ons was wel content.
Vic kreeg de katheder (vliegtuigje) mee, Liv mocht het verbandje meenemen en beide kregen ze een stuiterbal. Weer wat rommel erbij en twee kinders in hun nopjes.
Uit iets slechts komt dikwijls iets goed … ook nu. We spraken af met Heidi die zaterdag net aankwam in Stockholm nadat ze in het Noorden midzomer had gevierd. Heidi is Zwedenkenner en ze leidde ons rond aan het stadhuis en ze bracht ons naar een geweldig viewpoint (Skinnarviksberget) waar ze ons verraste op een fika. Super leuk.
Ook ’s avonds stond er een hartverwarmende ontmoeting op het programma. Via een vriendin in Elewijt waren we in contact gebracht met Anders en Ewy, normaalgezien zouden we zaterdag hij hen blijven overnachten, nadat we Stockholm hadden verlaten, maar dat ging dus niet door. Anders belde ons echter op en stelde voor om ons te komen halen en terugbrengen naar de camping zodat we bij hem konden komen eten. Is dat nu niet ongelooflijk lief, zoiets doen voor mensen die je niet eens kent?
In elk geval, wij hadden een heel toffe avond in leuk gezelschap, waarin we cullinair verwend werden en genoten van het prachtige uitzicht op het meer.
Op de rit terug zagen we meer herten en reeën dan ooit, blijkbaar associëren deze dieren auto’s niet met gevaar (omdat ze ook de mensen hierin niet ruiken). Het is dus gemakkelijker om wild te spotten met de auto dan met de fiets. Tijd om de fietsen te verkopen en een campervan aan te schaffen.
Sounds like a plan, die laatste zin! En dan doen jullie maar onderzoek naar welke en zullen wij wel volgen (ook niet zo stiekeme droom hier ;))
Bij ons zal dat niet voor de eerste jaren zijn en we gaan ook voor mini … dus we zoeken iets anders vrees ik. Ik ben fan van die kleine camionettekes met zo een dak dat je kan omhoogzetten zodat je daarin kan slapen. Maar is heel duur.
Ha! Hier alvast een geïnteresseerde fietskoper ?!
Verder vooral fijn dat de 2de dokter blijkbaar niet te ongerust was. We duimen dat jullie maandag of dinsdag weer gewoon verder kunnen met een Liv die weer kijkt zoals het moet.
Hoi, ik ben blij om te lezen dat Liv geen urgent geval is. Toch altijd spannend als er “iets” is met de kinderen. Maar je klinkt alvast positief, nog even volhouden.
:-), hier ook al eens naar Volkswagen-busjes zitten kijken, maar die fiets blijft het voorlopig nog halen… Courage voor Liv, hopelijk duurt het morgen niet te lang en is ze snel verlost van dat scheel kijken en dubbel zien (al heeft ze er aan de foto’s te zien, gelukkig niet de hele tijd last van?).
Neen …. het komt en gaat … e de laatste 2 dagen zag ze meestal goed. Het lijkt dus te verbeteren. ?
Oef, blij te lezen dat Liv terug naar huis mocht! Ik duim dat de MRI vandaag voor een oplossing zorgt, zodat jullie weer verder kunnen trekken!
Was heel fijn van jullie op jullie grote reis even te ontmoeten. Ook al zijn de omstandigheden waardoor we elkaar dan toch niet net voor de tweede keer misliepen wel niet zo plezant. Hopelijk morgen goed nieuws voor Liv en jullie. x
Uit iets slechts komt vaak iets goed, dat hebben we deze reis al veel gemerkt. Wij vonden het ook tof ?
[…] werden nog eens bij Anders en Ewy ontvangen en dit keer konden we wel blijven slapen. Het was een gezellige avond waarin we ook […]