Het was best wel schattig
… ik kwam aan in de kribbe
… en toen Vicje me zag
… kroop hij ‘full speed’ (want stappen doet hij bijlange nog niet) naar met toe
… terwijl hij luid en stralend PAPA PAPA PAPA zei
Het is wel eens grappig
… als ik met mijn zoveelste poging bezig ben om mijn zoon het woord ‘mama’ te leren
… IK: “mama” Vic:”PaPa”
… en dan Liv die zich nog eens komt moeien
… en “Papa papa papa” ertussen gooit (… al een even grote grapjurk als haar papa)
Maar nu is mama haar geduld op
Mama is al dat gePaPa beu
…
en wacht ongeduldig op een welgemeende
…
Hier zegt de dochter alleen ‘mama’ :) Ik kan geloven dat het ge’papa’ je frustreert! Komt nog wel zeker?
Zou het eigen zijn aan zoontjes? Henri zei ook eerst papa en nu nog altijd veel meer dan mama. Bij Renee was het dan weer compleet omgekeerd.
Haha, het lijkt Kleine Pruts wel (hoewel ze ondertussen al wat regelmatiger mama zegt). Wijs je naar een bal zegt ze ‘bah’, naar een paard zegt ze ‘paahhh’, naar mama zegt ze ‘papa’. En dan lacht ze heel hard. Ze weet het dus heel goed, de kleine heks ;-)
Mijn dochter zei ook al eeeeeeeuwen papa, vooraleer haar eerste mama eruit kwam. Die “m” is gewoon veel moeilijker om uit te spreken, Annelyse.
@Prutsen; onze Vic weet het ook, en hij ziet de humor er ook van in, maar hij kan ’t gewoon echt niet uitspreken.
@Nele: ’t moet zijn
Mijn kleindochter (18 mnd) doet het zo: “papa” spreekt ze met haar normale stemmetje uit, maar “mama” wordt met een diepe basstem uitgesproken (omdat ze dat woordje van haar vader geleerd heeft?)