Afstand: 42 km
Camping: Les portes de la loire (€16,5)
Weer: 26°C met veel wind en bewolking
Eten: lunch in restaurant “l’Ancre de Marine” place ruzebouc, Bouchemaine (aanrader!!!)
Een beetje op het onverwachte werd vandaag de langste rit tot nu toe.
We gingen sowieso van de route wijken om te fietsen langs een zijrivier van de Loire (de Maine), omdat het daar gekend staat dat het mooi fietsen is. Zo reden we tot rond Lac de Maine en dan terug.
De camping die we ons hadden uitgezocht bleek echter de formule 1 camping der campings te zijn (en ik heb nog altijd een trauma van toen er ooit in onze auto ingebroken werd bij een formule 1 hotel). We besloten dus verder te trekken na eerst een midagmaal in een goed restaurantje te nuttigen.
Het weer (niet te warm) leende zich alvast perfect tot een lange rit.
De lunch was heerlijk en het terras gezellig.
Samen met ons kwamen 2 speciale jongens toe.
Deze jongens stalen direct ons gevierer hart.
In hun missie tegen nucleaire energie fietsen ze 660km op 7 dagen van Nantes tot Bure.
Dit met een zelfgemaakte fiets samengesteld uit 2 fietsen en een autopet.
Met veel minder bagage als ons. Ze slapen immers onder de blote sterrenhemel en schoenen hebben ze ook al niet nodig.
Wat ze wel met de nodige zorg koesterden waren hun muziekinstrumenten, waarmee ze ons en vooral Vic zo verrasten dat we zelf de cd kochten.
Meer over hen kan je hier vinden.
In de namiddag hadden we nog de nodige pech. Kettingbreuk, die Bjeurn meteen fikste maar toen we op de camping kwamen gebeurde er iets veel ergers.
De pino viel om (altijd de merde van zwaar geladen fietsen) en de hydraulische rem brak af. 2 fietsenmakers waren in theorie open, maar in praktijk niet. Dat heb je dus voor op de vooravond van 14 Juillet.
We lijken dus gestrand. Er rest ons niets anders dan ons erbij neer te leggen, te genieten van het vuurwerk en morgen een luie dag te houden en hopen dat de fietsenmakers ons op 15 juli terug depanneren. Want Nantes komt in zicht en dat is onze eerste grote doelstelling. En na Nantes roept de Atlantische Oceaan … laten we hopen dat we deze nog te zien krijgen.
Als je in Nantes bent, bezoek dan zeker ‘Les Machines’. Indrukwekkend!
Staat op de planning (als we hier hopelijk gedepaneerd geraken en eindelijk kunnen vertrekken)
bezocht … idd zeer hard de moeite
Ik duim met jullie mee!
Zo fijn ook om het verslag te lezen. Super van jou!
Oei, jammer van die rem! Wij zijn zo ook ooit gestrand met een kapotte derailleur (t.t.z. die kon wel hersteld worden, maar niet op tijd, waardoor we niet anders konden dan de thuis-hulplijn inroepen om ons te komen halen).
Geniet alleszins van de rustdag; ik duim dat jullie ondertussen al weer aan het fietsen zijn!
kwam dus gelukkig in orde.