De hondenfase duurde net iets langer als ik had gedacht … een héle maand … astemblieft.
Maar de hondenfase eindigde ook iets bruusker als ik had verwacht, nl op 26 augustus, de dag van haar verjaardagsfeest toen ze van haar peter dit hondje kreeg (met bijhorende leiband, mandje en haarspeldjes).
Onze nieuwe huisgenoot kan dansen en blaffen en nadat ze enkele keren van naam veranderde heeft Liv haar nu definitief tot “Prinses” gedoopt.
Ik kan het genoegen van mijn dochter enkel maar ultraschattig en hartveroverend vinden!!!
Zo’n wit klein speelgoedhondje … was dat immers niet ieders ultieme meisjesdroom? (alvast destijds toch van mij, maar ik heb dat nooit gekregen, in tegenstelling tot mijn nichtje Eva)
En nu is de fixatie op ‘Prinses’ gericht.
’s morgens moet ik met ‘Prinses’ naar ’t werk vertrekken om ’s avonds met ‘Prinses’ onder mijn arm, de dochter van het brandweerkamp op te halen, om dan van alle begeleiders te horen “is dat je hondje waarover je vertelde?”
(Maar gelieve Liv niet te verklappen dat ik haar Prinses in mijn warme auto achterlaat in plaats van op mijn buro te zetten om bij mijn collega’s te showen, zoals me gevraagd was).
Lili heeft het gebouw verlaten. Welkom prinses!!!
wow een echt meisjeshondje … en neen ik ga het mijn dochter niet laten zien. Maar wat vind je nu lastiger: prinses overal mee sleuren of een Lily? (gniffel)
Daar kan echt geen ander kado bovenop!! Doeme!
Wat een schoon kado, en hij is zindelijk :-)