Ik wist het … dat ze me ooit voor schut zou zetten … dat doen kinderen nu immers … en mijn dochter deed dat vandaag … voor de eerste, maar waarschijnlijk niet de laatste keer
We stappen naar ’t school achter een jongen en zijn mama
Liv (met haar gewone stem, nogal luid dus): Kijk, een dikke mama !
Ik: reageer niet
Liv (nog luider, zoniet roepend): KIJK, EEN DIKKE MAMA !!!!
De dikke mama: draait zich om en lacht er eens mee
Liv haar mama: zakt in de grond van schaamte
Moraal van het verhaal … Probeer zo’n uitspraken niet te negeren, maar pik er direct op in!!!!
Goeie tip, maar hoe pik je daarop in? Mijn zoon heeft op school een les over gehandicapt zijn gehad en roept nu iedere keer als hij iemand in een rolstoel of krukken ziet: ‘Die is gehandicapt he mama.’ Wat zeg je dan? (En als ik dan niks zeg, zegt ie het inderdaad nog een keer, net als jouw kleuter;))
@Esther: eens fluisteren ‘ja schatteke, die is gehandicapt’ ???
Esther, dat zou ik nu niet zo erg vinden. Dat is nu eenmaal zo. Dan zeg ik gewoon: Ja da’s waar, die zit in een rolstoel. Of iets dergelijks. Beter dan dat ze gewoon staren.
Annelies, dan zou ik ook beschaamd zijn… Da’s een moeilijkere om op in te pikken hé.
@An: Liv heeft ooit nekeer hetvolgende(gelukkig enkel tegen ons en niet luid) gezegd. Over een man met zijn ledematen rechtstreeks zonder armen en benen aan zijn lijf.
Kijk mama: een babyventje.
Ik ben zeer content dat hij dat niet gehoord heeft, zo’n dingen met gehandicapten zijn toch zeer gênant vind ik ;-)
Oh zo erg. Ik zou ook niet weten hoe daarop in te pikken. Behalve: “Ja, shhhht!” Wat volgens mij ook niet zo pedagogisch verantwoord is :)
Zo zag mijn dochter in de supermarkt een “zwarte piet” lopen …
Oei ja, wat zeg je dan…ik zou het ook niet weten. Was de dame in kwestie echt dik?
En die van de man in de rolstoel met alleen hele korte armpjes/beentjes en dan handen en voeten eraan ken ik ook. Liep met mijn dochtertje (van aug. 07 ;) ) op de stoffenbeurs rond en zij zei ook iets in dezelfde aard: mama, kijk, die meneer moet nog groeien. (of iets van da’s nog een babymeneer ofzo)
Toen wist ik ook even niet hoe reageren. Heb denk ik geantwoord dat die meneer niet meer zou groeien, dat hij zo geboren was.
Oh, zo herkenbaar. Ik stond eens met mijn dochter aan de kassa en ineens klonk het :”Kijk mama die mevrouw voor ons, da’s precies een heks hé? Hé mama, precies een heks hé? Hé MAMA?!!(lekker luid) Natuurlijk wil je dan het liefst dat de grond opensplijt en jij kan verdwijnen. Ik heb zoiets gezegd van dat je zo’n dingen niet zegt want dat dat niet fijn is voor die mevrouw maar of een drie-vierjarige daar vatbaar voor is?
@JJ: het was een hééél dikke mama :-)