Ik had een droom vanacht, ik droomde dat Vic kon stappen. En toen ik even later werd dacht ik … hé vandaag gaat hij stappen.

Dat vertelde ik daarnet aan de ontbijttafel (soms kan je de dingen maar beter direct vertellen, want daar achteraf mee afkomen is nogal stom)

En ja … wat deed Vic vandaag … hij zette zich recht uit het niets … en deed een stapje. Niet één keer, maar zeker vijf keer.

Slechts één stapje weliswaar, maar met dat begin zijn wij al zeer trots. Hé … misschien wordt Vic ooit nog wel een een marathonloper en ik een helderziende ;-)

Voila, nu ga ik mijn glazen bol even opblinken