Impressies van Lissabon

Lissabon is een mooie stad, toch heb ik er mijn hart niet echt verloren.
*De stad ligt er een beetje verloederd bij, de charmante gebouwen worden niet onderhouden en grafitti door beginners vind je op praktisch elke muur.
*Schrijnend is ook het grote aantal bedelaars, die meestal ook nog gehandicapt zijn.
*En op vlak van toegankelijkheid hebben ze in Lissabon nog veel werk. Borduren zijn liefst zo hoog mogelijk, zonder helling. De paden zijn super smal en staat er geen auto op geparkeerd, dan staat er wel een vast vuilbak in ’t midden gepland.
*De metro heeft poortjes voor gehandicapten en koetsen, maar deze worden niet zoals de andere met de kaart geopend, neen, daarvoor moet je iemand roepen. Tja, eigenlijk geen probleem want een rolstoelgebruiker geraakt toch niet met de trap tot aan die poortjes.

Maar om met een positieve noot te eindigen
*de mensen waren zeer vriendelijk en vooral tegen kindjes.
*We hebben super lekker gegeten (de restauranttips van de reisgids volgen doen we vanaf nu altijd).
*Voor de “hasjies-gebruikers” is het ook gemakkelijk dat je dit op de hoek van elke straat kan kopen, zelfs met je vrouw en kind op stap word je regelmatig aangesproken.
*Voor te shoppen moet je niet naar Lissabon gaan, maar ik heb er wel héél schoon schoentjes voor €20 gekocht (omdat deze zo goedkoop waren, tel ik ze niet bij mijn kwota voor dit jaar)

En Liv?

Het slapen ging niet zo vlot, tussen 21u en 24u was ’t speeluurtje in ons bed, de laatste nacht heeft Liv echter geprobeerd de nacht door te doen en heeft ze ’t tot 3u30 getrokken. Wonder boven wonder lijkt ze thuis terug in haar normale ritme te vallen.

Liv was zot van de bidet, zeker nadat ze ontdekte dat er ook een kraan op stond.

De bugaboo heeft Lissabon (en wandeltocht door de bossen naar ’t kasteel van Sintra) overleefd. Wij concluderen hieruit dat het een klassekoets is. (enkel het beste voor onze prinses).

De hilarische momenten

Liv heeft ons twee keer duidelijk gemaakt dat het niet slim is om haar vlak na ’t ontbijt in bad te steken, dit is blijkbaar het tijdstip dat ze grote toilet moet.

Omdat we vloeistof meenamen in de handbagage (Liv’s melk) moest Bjeurn hiervan drinken om te bewijzen dat dit echt babymelk was. Zijn gezicht ging van verbazing (toen hij moest drinken), naar walging (terwijl hij dronk)