DAG 1
Voor de ingreep … Wauw, een tafel vol met vrouwenblaadjes … een relaxzetel … zoveel me-time heb ik thuis niet
De ingreep: Narcose viel best wel mee, ik telde tot 10 (eigenlijk moesten we niet tellen, maar de dokters maakten me wijs dat Marjan maar tot 3 was geraakt en volgens mij injecteerden ze pas toen ik aan 10 zat) en panikeerde dan dat ze zouden beginnen te snijden als ik nog wakker was. Maar ineens voel je ’t toch wazig worden en op 1 second ben je weg.
Geen paaseifoto’s. Toen waren we nog te verdwaasd. De lol zat er echter al snel terug in bij een aanblik aan de ander zijn gezicht.
Voelt zich als een hamster die slaag gekregen heeft #wijsheidstanden #getrokken (facebook)
DAG2
Veel te vol gepland -> fout, fout, helemaal fout. Wel al lasagne kunnen eten (yoghurt steekt snel tegen)
DAG3
verjaardagsfeestje Vic
Zwelling maximaal.
Neen, den tweede dag is niet den ergste #wijsheidstanden #3edag #pijn #hamster (facebook)
Schrik niet te hard als Je me ziet. Ook hamsters hebben gevoelens (facebook)
Een geschminkte hamster is nogal belachelijk (facebook)
Ofwel begin ik te ontzwellen, ofwel begint mijn spiegelbeeld te wennen #hamster (facebook)
DAG4
Nog altijd veel keelpijn, volgens mij hebben de dokters bij het steken van de beademhalingstube mijn keel eens goed geschuurd.
Het leven van een hamster is niet van de poes (facebook)
DAG5
T is vandaag pesten of gepest worden #hamster #werk (facebook)
DAG6
De eerste nacht dat ik niet moest opstaan om een pijnstiller te nemen. Maar wel opgestaan met uitstralingspijn tot aan mijn oren.
Kwa pijn kan het nog wel echt tellen … uitstralingspijn, tandpijn als ik iets eet, draadjes die lossen, … Deze hamster leeft nog steeds van brugen tot brufen (met tussendoor een dagalfgan).
De zwelling neemt ook zienderogen af. Ik word echter wel geel en blauw en zie er uit of iemand me eens goed bij mijn keel gegrepen heeft … en zo mocht ik vandaag op ’t werk een presentatie geven.
Hamsters horen steeds hetzelfde mopje #slaaggekregen? #verzinteensietsanders (facebook)
Tips
- Onderschat het niet en plan je dagen niet te vol
- Doe het met je zus (de dag is zoiezo gezellig en achteraf kan je ervaringen uitwisselen en samen klagen (gedeelde smart is halve smart)
- Leve Brufen
- Haar los camoufleert de zwelling
Ik dacht gisteren dat onze hamster dood was maar in werkelijkheid had hij zich overfret en was van dikternij op zijne zijkant gevallen. (ook facebook) Misschien moet ik zijn wijsheidstanden ook maar eens laten bekijken.
ik heb er twee moeten laten wegnemen en ik was ook niet content, hoor. Bij de eerste hadden ze een zenuw geraakt en ik zat maanden met een ‘slapende’ wang. Geestig.
Maar je bent er bijna door! Courage!
OMG..wat een dramatisch beeld zeg!
Nog een tip van een ervaringsdeskundige: als ge een gevoelige maag hebt, ga dan aan de zantac of omeprazole, want al diene brufen is dan niet zo tof voor uw maag.
Ik heb het in 2 keer laten doen (met 2 weken ertussen), wegens fobie voor narcose en ben dus 2 keer door bovenstaande gegaan. Ik had ook elke keer veel keelpijn (maar niet van de beademingstube dus, ah nee) en dat vond ik feitelijk nog het ergst van al.
Allee, duimen dat het niet gaat ontsteken ofzo, want dat had ik dan nog aan mijn broek, 2 weken na alle miserie kreeg ik een abces aan de kant waar ze eerst getrokken hadden.
Mijn verslag:
DAG 1: Gezellig boekjes lezen tot… “Marjan, het is jouw beurt!”. Nu al?? De stress begint te komen, ik knuffel nog even mijn zus en zeg dat ik haar graag zie ‘voor het geval dat’. Ik word heel het ziekenhuis doorgerold, ga van voorbereidingskamer (waar ze een bakster steken, aaaah) over de operatiekamer (waar ik zonder tellen als een blok in slaap val) en de ontwaakkamer (waar ik me slechts nog flarden van herinner) naar onze kamer. Wakker worden met een ijszak rond uw hoofd en gezwollen wangen… verder slapen… uw zus zien liggen en haar even uitlachen (niet te hard, want dat doet zeer)… verder slapen. Van gezelligheid viel niet veel meer te merken.
DAG 2: Geen plannen gemaakt, enkel lekker thuis uitzieken. En dat blijkt nodig, want de pijn is niet te harden. Mijn wang is aan één kant zo dik dat mijn oog ervan scheef trekt, aan de andere kant niks… En de ernst wordt me nog eens duidelijk wanneer ik even buiten ga om stikzijde te kopen en ik door iedereen bekeken wordt èn héél lief behandeld in de winkel. ’s Avonds paniekaanval “dit is niet normaal, moet ik naar het spoed?”.
DAG 3: Blauwe plekken, ellende. Mooi weer, dus verplicht mee een terrasje doen en BOB zijn voor zatte vrienen. Uiteraard heel de avond bron van spot!
DAG 4: Groen! Kan nog altijd niet deftig eten want mijn tanden kunnen niet op elkaar door de wonde.
DAG 5: Geel! Gaan werken. “Amai, heeft Tom u geslagen?”
DAG 6: Beterschap in zicht. Eerste nacht zonder pijnstiller achter de rug.
DAG 7: Zwelling en geelzucht bijna weg. Gestopt met Brufen. Morgen is ’t voorbij….
Enkel eten zal nog een paar dagen moeilijk zijn. Mondopening is nog steeds slechts de helft…
Dat lijkt me zooooo pijnlijk… en ik moet binnenkort naar de tandarts (ja, heb ik immense schrik van), wat doen jullie me aan :)
Ik vind dat je er eigenlijk nog deftig uit ziet! Of misschien is het omdat de foto zwart-wit is ;-)
Toen mijn wijsheidstanden getrokken werden, stonden er 2 gigantische krassen op mijn wangen omdat de klem losgekomen was, waren mijn mondhoeken een kleine cm doorgescheurd en begonnen m’n kaken paars uit te slaan na enkele dagen… Gelukkig bestaan er geen foto’s van, want ik zag er dus uit als een mishandelde hamster.
Het lijkt een beetje op ‘woensdag photoshopdag’, les 10, opgeblazen effectjes. ;-)
Auwch. En ocharme. En shit, dat staat me vermoedelijk ook ooit te wachten (dat krijg ik toch altijd op controle te horen).
Amai, da’s wel de moeite. Ik vind de geelblauwe foto er nog veel wreder uitzien dan de opgeblazen foto… Hopelijk ben je er snel helemaal door.
Ow god! Dat staat mij dus ook nog allemaal te wachten!!! Maar dan zonder zus!l
@Riet: inderdaad, dat zou ik perfect kunnen photoshoppen hebben ;-) ik heb al gezegd dat ik mezelf terug normaal fotoshop op de verjaardagsfeestjes van onze Vic
@al de rest die het nog moet laten doen: zoek bij gebrek aan een zus een goei vriendin
@An: na 2 weken was ik eindelijk pijnstillers af. Had nog een ontsteking gekregen, gelukkig helpt antibiotica nog
@Femke: ocharm, ik had ook schrik van opengescheurde mondhoeken, maar blijkbaar was mijn mond groot genoeg