Het dubbel verrassingsfeest

Ons mademoiselle wordt binnenkort 7 en ze vond al een hele tijd dat ze een verrassingsfeest verdiende.

Wij vonden dat ook, dus maanden terug mocht ze de genodigdenlijst opstellen en daarna werd er met geen woord meer over gerept. Soms meldde Liv nog iets wat ze wou eten / doen / … op haar verrassingsfeest, maar dat negeerden we. Over je verrassingsfeest heb je namelijk niets zelf te beslissen.

Stiekem een verrassingsfeest in eigen huis organiseren is niet gemakkelijk (ooit probeerde ik dat ook voor Bjeurn maar het verrassingseffect was toch minimaal), daarom stuurden we de kinderen uit logeren.
Zo konden we het feest op ons gemak voorbereiden.
Op het gemak was het echter niet, want ik kwam weer op het lumineuze idee om last minute nog knikkerzakjes te willen maken (buiten het schrale lintje, lukte het uiteindelijk net)

Om geruzie te vermijden en samenwerking te promoten staken we een 1 tegen allen spel in elkaar (met als beloning doorgeefpak waar dan natuurlijk de knikkerzakjes inzaten)

Liv haar entree was geld waard … terwijl wij ons verstopten in de living hoorden we Liv al zeggen “hè, hier is precies niemand thuis”.
Waarop ze de living binnenkwam en met toeters, serpentines en geroep onthaald werd.
De eerste seconden las ik pure angst op het kind haar gezicht om geleidelijk te veranderen tot blijheid toen het besef groeide dat dit haar verrassingsfeest was.
(Liv was niet de enige die verschoot, de broer die van niets wist was enorm van zijn melk).

Straf eigenlijk dat Liv haar klasgenootjes hun mond hebben kunnen houden, want de weken ervoor zagen ze elkaar dagelijks.

Kus de kikker, bleek niet geliefd bij de jongens ;-)

Maak van Liv een mummy, de favoriete opdracht van Liv.

Net als de jaren voordien deden we weer van fruitbrochette, die wederom populair was. Nadien volgden nog pannenkoeken.

Wat Liv niet wist, is dat ze een dubbel verrassingsfeest kreeg. Onder het mom van ‘we moeten een klasgenootje thuis afzetten’ lokten we Liv het huis uit, en loodsten we de familie binnen.

En weeral lukte de verrassing grandioos (deze keer zonder Vic de schrik van zijn leven te bezorgen) … Liv sprong 10cm omhoog van ’t verschieten .

Met de familie aten we één van Liv haar lievelingsdingen ‘pita’ (wat ook gemakkelijk was voor ons), en het dessert werd naar jaarlijkse traditie door de mammi verzorgd.

’t was geslaagd en gezellig (vooral het tweede gedeelte dan, want zo’n bende jong geweld in huis, dat doe ik toch niet voor ‘mijn’ plezier). En héhé, daar zijn we ook weer van af voor een tijdje.