Ik weet niet meer wat ik ervan moet denken … van “De Smaak van De Keyser”.

Degenen die ik in ’t begin niet kon uitstaan Martine en George, daar begin ik sympathie voor te krijgen.
Martine in haar jeugd verwaarloosd door haar moeder.
En George, die weliswaar fouten heeft gemaakt in het verleden maar gelukkig toch spijt betoont. Hij is nog een aangename persoon in het huis van De Keyser en heeft tenminste aandacht voor zijn dochter (dat denkt hij toch) Martine en zet zich in voor Louise (het dochtertje van een overleden oorlogsmakker).

En … Helena en haar kleindochter Alessandra, daar kan ik geen sympathie meer voor opbrengen.
Helena, zo’n koude vrouw, die haar eigen kind verwaarloost en George enkel maar gebruikte omdat ze een vader nodig had voor haren bastaard.
Alessandra, die zwanger geraakt van haar vriend (die helemaal niet bij haar past) en hem dan doodleuk zegt “Ik ga uw kind krijgen en ik wil u nooit meer zien”.
’t zijn geen manieren, de streken van grootmoeder en kleindochter.

De laatste afleveringen erger ik me dood aan die twee laatste personages en snap ik niet dat hun entourage dit allemaal blijft pikken.

Benieuwd of mijn mening omtrent die twee nog zal veranderen.

Update geheel terzijde: snel een berichtje typen als je eigenlijk moe bent en in je bed wil kruipen … dat is geen goed idee. Voor je ’t weet verschijnt er een bericht vol schrijffouten, slechte zinsconstructies en zelfs een -dt fout. Shame on me.