Ik zal het nooit vergeten,
ik *pas afgestudeerd en werkzoekend*
hij *manager bij een groot bedrijf waar ik wel interesse in had*
wij samen *op een trouwfeest, aan de feestdis in familiale sfeer*
het plan *misschien toch eens polsen of ze geen interesse hadden in mijn profiel*
hoe het gelopen is
tijdens het gesprek opperde hij voor de gehele tafel … “Als ik keuze heb tussen 2 sollicitanten waaronder een man een een vrouw, dan kies ik zoiezo voor de man !”
“Vrouwen worden zwanger, gaan op bevallingsrust, willen 4/5e werken, kopen nen tweede kleine, blijven thuis omdat de kleine ziek is, …. ’t is altijd wel iets”
“Vrouwen worden zwanger, gaan op bevallingsrust, willen 4/5e werken, kopen nen tweede kleine, blijven thuis omdat de kleine ziek is, …. ’t is altijd wel iets”
conclusie
mijn goesting om te netwerken was snel over en ik wist direct … “het glazen plafond bestaat!!!”
ter aanleiding van internationale vrouwendag¨*
*maar 8 maart is zoveel meer … de verjaardag van mijn vriendin die ik al véél te lang niet meer gezien heb (maar die dit wel zal lezen), en 14 jaar lief en leed (maar vooral veel lief) met Bjeurn
:-) Dit was een makkelijk dagje.
Zucht. Heb zo’n dingen ook al vaak gehoord. Ik ben vorig jaar zelf mijn job kwijtgeraakt. Mijn zoontje was te vaak ziek naar de goesting van mijn werkgever en hij vond het “beter voor mijn zoontje” dat ik ontslagen werd. Tegen een man had hij nooit zoiets gezegd. Ben er nog altijd ongelooflijk boos over trouwens. (En oja, ik deed mijn job echt niet minder goed… ik had dagen overuren staan om nog maar te zwijgen over de uren die ik niet heb opgeschreven… zuchtzuchtzucht.)
Aaargh, wat een gigantische klootzak!
Helaas denken veel bazen nog echt zo. Ik had er ooit een gevonden die niet zo dacht, bleek hij gewoon naief te zijn. Ik werd zwanger, wilde verlof, toen minder werken en bleef thuis als ze ziek waren. Daar snapte hij echt helemaal niets van!
Overigens denk ik altijd dat voor een beetje vent hetzelfde geldt: vrij nemen, minder werken, prioriteit bij de kinderen… alleen dat zwangeren he, dat doen ze niet.
Haha ja, denk niet dat ze een man zouden ontslagen met de boodschap dat dat beter voor hem is want “dan heb je meer tijd voor de kinderen, want drie kleintjes, dat is toch héél wat”. (écht gebeurd en dat in 2011, tegenwoordige tijd dus!)
Ik heb eind vorig jaar zélf ontslag genomen uit Het Bedrijf, waar dus ook zo’n mentaliteit heerste. Het citaat hierboven had trouwens van onze grote baas kunnen zijn. Detail (’n kleintje maar): op een bepaalde afdeling was het onmogelijk parttime te werken (dat wist je ook als je daar begon). De vrouw van de grote baas werkt ook op die afdeling, maar zij werkt wél parttime.
En tot voor kort was ik dus aan het solliciteren. Kreeg ik op een bepaald moment de opmerking van een bedrijfsleider: er staat niet op je cv of je kinderen hebt of niet. Ik heb daarop geantwoord dat ik dat niet relevant vond voor mijn beroepsleven en mijn capaciteiten en dat dat ook niet bepaalt of ik geschikt ben voor een functie of niet. Ik mocht daar trouwens beginnen, maar ik heb bedankt voor de job. Ik had geen goesting om voor zo’n mens te werken.
Het komt dus helaas nog vaker voor dan we denken: er wordt nog héél veel gediscrimineerd, gewoon omdat we vrouw zijn.
Anyways, ondertussen heb ik werk gevonden en het lijkt mij een vrouwvriendelijk bedrijf te zijn. Dat moet van mij niet eens, ik wil gewoon gelijk behandeld worden. En for the record: als zoonlief hier ziek is, blijven Lief en ik afwisselend thuis. Ik heb zijn baas daar nog nooit een opmerking over weten maken.
Maar goed: dat is maar 1 man natuurlijk! Het is niet gezegd dat het altijd zo gaat. Toch?
Daar ligt het probleem volgens mij, nog steeds meer vrouwen als mannen nemen hun ouderschapsverlof ook effectief op en er zijn nog steeds meer vrouwen dat naar een 4/5 of halftijds regime overgaan. Als mannen meer geneigd zouden zijn om dit te doen, zou de visie van de werkgevers over vrouwen ook wel bijgesteld worden.
leuke blog heb jij hier zeg!
Ter vergelijking: In Zweden krijgen mannen EN vrouwen 1 jaar zwangerschapsverlof. (maar daar betalen ze dan ook 50% belasting).
TIP:
lees eens the continuum concept van Jean Liedloff. Zij heeft een paar jaar bij een Indianen stam geleefd en onderzoek gedaan. In het boek beschrijft ze haar ervaringen en wat ze geleerd heeft. Prachtig boek!
Ja. Wij leven in een raar gespleten maatschappij, een patriarchale maatschappij, een structuur ten voordele van mannen die hier en daar wat aanpassingen krijgt voor vrouwen, maar dat is het dan ook vooralsnog. Echter dan wel met de voorwaarde dat de vrouw in de vrouw thuisblijft: dus ofwel de vrouw sluit zich op achter de geraniums met kind en huishouden, of ze werpt het vrouw zijn van zich af en het kind in handen van een opvang om (weliswaar met rok en al) te begeven in de mannen wereld die werk heet. Hoe dan ook, ¨de vrouw blijft thuis¨.
Ik ben er dus gewoon voor dat wij vrouwen kunnen werken, maar niet onder mannen voorwaarden, zoals het nu is en niet onder de voorwaarde dat wij onze kinderen en ons moederschap moeten verloochenen.
En sinds wanneer is werk belangrijker geworden dan onze voortplanting? We werken om te leven toch? Deze kinderen zijn de nieuwe werknemers voor het bedrijf so to speak.