Ikzelf heb niet echt last van hoogtevrees, maar ooit hoorde ik een collega met hoogtevrees het volgende uitleggen.
“De hoogtevrees bestaat erin dat je de neiging hebt om naar beneden te springen, en dat is het schrikwekkende”
Deze stelling bleef me altijd bij, want geef nu toe, dat is toch wel best intrigerend.
En enkele dagen geleden las ik dit in mijn boek … fascinerend gegeven … hoogtevrees!!!
Milan Kundera-de ondraaglijke lichtheid van het bestaan?
’t was de eerste keer dat ik die theorie las :)
Ik vind het ook wel fascinerend, vooral omdat de hoogtevrees hier met de jaren gekomen is…(ik kruip nog altijd zonder problemen een hoge ladder op, daar niet van, maar in de Dalton Terror krijgt ge mij ni meer ;) )
En dan die foto met het effect alsof je erin gezogen wordt, een soort hoogte-effect dus. Toepasselijk!
Ik heb geen hoogtevrees, en toch heb ik altijd de neiging om te springen/vallen als ik ergens heel hoog sta. Vreemd dat ik daar dan niet bang van ben. Misschien omdat ik ook met elke vezel van mijn lijf besef dat ik niet zal springen en ik ook voorzichtig genoeg ben om niet te vallen?
[…] stukje over het taboe ‘naar ‘t toilet gaan’, en natuurlijk ook het stuk over de hoogtevrees 366, boeken Dag81: De soepjurk […]