het hoogtepunt van mijn dag (die eigenlijk niet zo geweldig was), was ongetwijfeld de zwemles van de kinders.
Meestal duik ik ook mee ’t water in om wat baantjes te zwemmen en op mijn crawl te oefenen. Maar vermits ik vandaag al gefietst had, nog zou gaan lopen en eigenlijk al vanaf maandag moe ben, vond ik dat er toch wel over.
Sebiet vraagt men me nog om mee te oefenen voor een kwart triatlon (neen, wacht … dat is zoiezo al gebeurd … en ik heb vriendelijk maar kordaat gepast).
Ik zette me dus in de cafetaria met een cola en een goed boek (hoop ik althans, anders heeft mevrouw Verbeelding een andere boekensmaak dan mezelf) en kon ongegeneerd mijn kinders bespioneren.
Liv is ondertussen een groepje gestegen, en ook in haar nieuwe groep kan ze goed mee. Dingen opduiken, door hoepels zwemmen onder water, … ze deed enthousiast mee.
Ook onze Vic is enthousiast en zot van water, maar ook nog wel jong (merkte ik), zo hing hij wel 10 minuten rond de nek van de leraar … ik had een beetje compassie met de zwemleriaar (zoals Liv hem noemt)
Het einde van dat boek leest ge wel best onder een dekentje in de zetel met een doos kleenex naast u. Want dat is bleitens tot en met. Dat ge dat al weet, dus.
Leriaar, haha!
Uhm, ik zou dat boek toch maar tot ongeveer de helft op verplaatsing lezen. Daarna bestaat het risico dat ge u doodschaamt omdat ge een oog uitbleit. Of omdat ge hardop keihard begint te lachen.
@Upje en Nele: boek is uit en inderdaad, de kleenex was er, het dekentje ook, alleen mijn man moet ik volgende keer nog wegsturen, want mannen die snappen zoiets niet
Kleenex, een dekentje en een begripvolle man, inderdaad, dat heb je nodig bij dat boek ;-).