Hoewel ik nog steeds in de ban ben van het minimalisme, is de minimaliseergolf wat stilgevallen.
Ik ben niet meer constant actief elke kamer aan het scannen om te kijken wat ons huis uit moet.
Ik veronderstel dat dat in fases gaat, en nu gaat mijn energie naar marathonvoorbereidingen, werk en het plannen van onze jaarreis … al de rest staat zo een beetje “on hold” … alles tegelijk gaat immers niet.
Maar het is niet omdat het “effectief minimaliseren” wat geminderd is, dat ik terug bij af ben.
Minimaliseren is noodzakelijk bij het minimalisme en meestal een eerste stap, maar nog belangrijker vind ik het om veel bewuster spullen mijn leven binnen te brengen en bewuster om te gaan met de spullen die ik al bezit.
Zo denk ik bij een nieuwe aankoop telkens
- hoe doe ik het nu, zonder dat voorwerp?
- is er iets anders dat kan dienen voor deze toepassing?
- als dit nieuw voorwerp binnenkomt, wordt er dan iets anders overbodig?
- kan ik de aankoop uitstellen?
- ga ik het effectief blijven gebruiken?
- zal het me op lange termijn gelukkig blijven maken?
En ik merk dat ik daardoor minder consumeer, dat ik mijn huidige spullen beter gebruik en dat ook probeer te doen tot ze versleten zijn … want minimaliseren is niet enkel wegdoen, maar kan ook trager, door de dingen te gebruiken tot ze versleten zijn.
Dekbedovertrekken bijvoorbeeld, daarvan hebben we er toch zeker voldoende, en het probleem was dat ik degene die het oudst waren, amper nog oplegde omdat ik ze beu was. Ze lagen dus maar ik de kast, ruimte in te nemen en niet verder te verslijten.
Nu probeer ik deze oudere dekbedovertrekken opnieuw meer te gebruiken, en heb ik er zelfs al 1 kunnen wegsmijten omdat het dan toch ineens gescheurd was … en dat geeft vreemd genoeg een goed gevoel, iets weg kunnen doen omdat het versleten is en het niet moeten vervangen.
Ik vind het trouwens wel ironisch, door minder stuks te hebben, kan je ze meer gebruiken, waardoor ze sneller verslijten en hoe minder de kans is dat je ze beu gezien geraakt en ze ergens ongebruikt in een hoek in de kast belanden.
Conclusie … door minder stuks te bezitten kan je ze sneller geoorloofd vervangen.
Bij mijn kleding is dat trouwens net hetzelfde, ik kuiste mijn kast op en inventariseerde wat overbleef (nog zeer veel). Nu zorg ik ervoor dat ik ook al mijn spullen effectief draag, de zaken die ik zelfs nu niet draag evalueer ik na een tijdje opnieuw, zo besef ik van sommige spullen toch dat ze niet meer bij mij passen en uit mijn kleerkast mogen verdwijnen, zo zijn er ook spullen die verslijten en soms koop ik nog iets bij (maar die doe ik wel bewuster dan vroeger)
Het gevolg is dat het aantal stuks in mijn kleerkast stilaan afneemt en dat mijn kledingbudget enorm gedaald is, terwijl ik het gevoel heb, dat ik meer keuze heb dan vroeger.
Hetzelfde bij conserven in de voorraadkast, schoonheidsproducten en huishoudproducten … ik heb al in maanden geen kuisproducten meer moeten kuisen omdat ik nog vanalles en nog wat in mijn rek heb staan dat eerst moet opgebruikt worden alvorens ik nieuw koop.
Voor de dingen die mijn huis moeten verlaten heb ik “de box”, een gewone plooibox van het warenhuis. In deze box leg ik alles dat mijn huis moet verlaten, met sommige van die zaken probeer ik anderen gelukkig te maken (zo maakte ik een vriendin blij met een sjakos die ooit nog van mijn oma was, mijn oma was blijkbaar ook geen minimalist want toen ze stierf koos ik enkele van haar handtassen en zelfs nu heb ik nog altijd 3 van haar handtassen in mijn bezit), een deel gaat naar de kledingcontainer en een ander deel gaat naar de kringwinkel.
Ken je dat, spullen die je krijgt waarvan je weet dat je ze nooit zal gebruiken? Een lelijk gratis shirt bij een loopwedstrijd, een accessoire bij suikerbonen, een sleutelhanger die je ergens kreeg, of iets met liefde gegeven maar totaal verkeerd gekozen …. die belanden hier ook direct in “de box”.
Ik vind het belangrijk om deze spullen direct af te zonderen en te zorgen dat ze mijn huis niet binnendringen.
Een tijd hield ik alles bij voor de rommelmarkt en had ik verschillende boxen, maar ik merkte dat die boxen me na een tijd ook zenuwachtig maakten, dus speel ik nu korter op de bal. Als “de box” vol geraakt moet hij het huis uit.
En zo … stap voor stap, op weg naar verbetering. Er is nog veel werk aan de winkel, maar al die overbodige spullen geraakten niet allemaal ineens in mijn leven, dus ik kan ook niet verwachten dat ze er allemaal ineens uit verdwijnen, maar zolang ik de goede richting uitga komt het wel goed.
Hier staat in de keuken ALTIJD een kartonnen doos met daarop ‘kringloopwinkel’. Sorteren doen we niet (in de zin van verkopen, weggeven, etc.) Volle doos = naar kringloop. We gaan tegenwoordig niet meer ‘binnen’ als we iets brengen, want dan brengen we toch ook weer spullen mee die we niet nodig hebben. (En wat je niet ziet mis je zeker niet !). Dat we voor karton kiezen is bewust : dan kunnen we het in één beweging afgeven, anders moeten we het nog uitladen en zeker bij de echtgenoot (en soms ook bij mij) is het dan van ‘o, ga je dat echt wegdoen ?’.
Er ligt ook standaard een briefje in met onze familienaam en postcode. Om de simpele reden dat ze dat hier altijd vragen. Bonnen willen we ook al niet (Je krijgt hier in de kringloop soms bonnen voor aankoop in de kringloop) want zo blijft het duren !
amai … dat is organisatorisch wel héél sterk :-)
Heel herkenbaar dit! Het pure opruimen en uitmesten ligt ook wat stil, maar wat we nog kopen, komt bewust binnen.
Wel een goede tip van die dekbedovertrekken!
Grootste probleem is hier vooral: die gevulde box ook effectief buiten krijgen. Er is altijd het plan om dat online te verkopen / weg te geven, maar dat vraagt ook zoveel tijd dat ik best gewoon eens op zoek ga naar de Zwitserse varianten van kringloopwinkels, denk ik.
ik heb het opgegeven om nog veel te proberen verkopen. De energie die daarin kruipt.
Hier ook in de kelder een aantal dozen voor de kringwinkel, de klerencontainer of het containerpark. Waar ik problemen mee heb (om het huis uit te krijgen dan), zijn de te kleine kleren van de kinderen die te mooi zijn om zomaar weg te doen. Tegen dat ik dat online heb gekregen…
Wat je zei over dekbedden… makes sense! We hebben er niet zo gek veel, maar ik grijp wel altijd terug naar dezelfde. Die van ons vind ik nog altijd heel mooi, die van de kinderen geraak ik ook sneller beu gezien, al helpt het wel als ze minder kleurrijk zijn :)
ik heb geluk met een jongere broer en zus met kinderen, aan wie ik het gerief kan doorgeven ;-)
alhoewel ik wel wou dat ze wat sneller op de mijne volgden, want die dozen kleding irriteren me feitelijk ook wel
Goeie tip! als ik erover denk zijn dat idd de dingen die dan rondslingeren, omdat je ze eigenlijk niet wil houden en ik een kast steken, maar precies ook niet meteen ‘kan’ weggooien voor om het even welke reden.
Ik ga dit ook proberen!
zeker doen, je mag die spullen niet de kans geven te integreren in je huis ;-)
ik heb twee winterdekbedovertrekken en een 4-tal zomerovertrekken. Tot nu toe ben ik die precies nog altijd niet beu gezien, want ik kom overdag bitter weinig in mijn slaapkamer, toch ben ik altijd geïnteresseerd als ik een mooi dekbed zie in een catalogus of in een winkel, maar ik vind dat precies een verloren kost. Voor de zoon vind ik dat dan wel weer een gerief, zeker als er een keer een spuugaccident gebeurt en de dag erna nog ééntje….
Ik begin je mentaliteit over te nemen qua kledij, als ik nu kleren kies probeer ik altijd iets te nemen dat al een tijdje niet meer gedragen is, meestal heeft dat een reden. Ik forceer mezelf om het aan te trekken en meestal weet ik -tegen het einde van de dag- waarom ik het niet meer wil dragen. En dan gaat het weg.
tof hé, het zien evolueren van die kast, ik hoop dat ik binnenkort zowel winter als zomerkleding in mijn kast krijg en dat ik geen kleren meer elders moet opbergen.
Ik heb echter nog altijd meer stuks kleding en accessoires als sommige minimalisten in hun totale stuff list :-)
Ik ben zo blij met mijn minimaliseer projectje, al zoveel buitengegooid en er komt niks binnen voor er iets anders vertrekt,…..ook met kleren en sportkledij,…en de doos kleren die ik heb opzij staan voor ” indien ik ze mis” die is na anderhalve maand nog niet open geweest, vermoed dat ze ook niet meer opengaat,….en dan mag ook dat weer weg,….nu nog mijn zoon zijn kamer :-) en eens kritisch naar de administratie kijken,….het geeft ook mij een VEEL beter gevoel,…open, ruimte en vooral lucht!!
de administratie, die moet ik ook eens minimaliseren. Als ik alles ouder dan 5 jaar er al eens uit zwier zal ik al veel weg hebben denk ik
Nog een tip voor de dekbedovertrekken (en lakens, bad- en keukenhandddoeken). In kringloopwinkels en bij Poverello bijvoorbeeld hebben ze net graag zulke dingen. Ze zijn minder onderhevig aan de mode en mensen doen ze pas weg als ze echt versleten zijn. En dan nog worden ze vaak als vod gebruikt… Met een nog goed laken dat je gewoon beu bent, maak je minder bedeelde mensen dus echt blij.
Voila! Accessoires bij suikerbonen,… ik ga mij daar niet moe aan maken want mensen gooien dat toch weg. :-)
T-shirts van loopwedstrijden gebruiken wij dan weer om mee te schilderen of in den hof te krabben.
haha … het meeste van bij de suikerbonen gooi ik inderdaad weg ;-)
en ik heb ook al genoeg slechte T-shirts om te schilderen
Die box lijkt me echt een goeie tip! Weer een extraatje bij in mijn consuminderen! Dankjewel voor de inspiratie, opnieuw ;o)
tof dat je er iets aan had
Ik hou van je minimaliseer-updates!
Ondertussen staat hier ook een doos met spullen die weg kunnen. Veel ervan moet ik nog fotograferen, omdat ik er wel andere mensen blij mee kan maken. Voor sommige boeken wil ik wel nog een beetje centjes in ruil, maar ik zie ertegenop om ze online te gooien en heel het gedoe ermee te ondergaan…
Het ‘uitmesten’ wil ik graag nog doen voor de baby er is, maar we zullen zien of daar nog veel energie voor overblijft.
Voor de suikerbonen ga ik wel op zoek naar iets wat niet té speciaal is, omdat ik me ervan bewust ben dat mensen dat meestal toch weggooien…
Momenteel werk ik aan een #myfairbaby-blogpost, want ik wil het – waar het kan – zo ecologisch mogelijk aanpakken. Van een bevriend koppel kreeg ik al een borstvoedingskussen te leen en wellicht kunnen we ook enkele meubeltjes van hen gebruiken (die staan bij hen toch maar op zolder). Next up: tweedehands zwangerschapskleren, dat moet toch ook te vinden zijn? :-)
Hier staan verschillende kartonnen dozen in de garage: voor de Geefwinkel (de meest uitgebreide want ik geraak er niet zo vaak), mogelijk knutselgerief voor de babysit (die ook lesgeeft en dus al wel eens weg kan met potjes en flesjes en kurkenstoppen en al), voor een tombola (ongebruikte/nog verpakte spullen), voor een rommelmarkt,…
Het voelt goed om die spullen niet meer tegen te komen wanneer ik een kast opendoe. Ze zijn uit het zicht en geven geen “pfft ik moet nog eens dringend opruimen) gevoel.
Maarrrr ik heb nog veel werk én een lief dat nogal vasthoudt aan dingen die we eigenlijk nooit gebruiken…
mijn man was enkel boos toen ik de lookpers geminimaliseerd heb ;-)