2019 was misschien wel het jaar dat ik het minst blogde. Enerzijds was mijn jaar al behoorlijk intensief en ontbrak de energie om ook dat bloggen er ook nog bij te nemen. Anderzijds ben ik misschien ook wat in een existentiele blogcrisis geraakt. In 2006 begon ik te bloggen en vond ik dat alles zo inspirerend. Nu merk ik dat de focus bij de grote blogs niet meer ligt op het “inspireren”, maar vooral op het “laten consumeren”.

Ik beschouw dit hier echter nog altijd als mijn plek, dus stoppen is voorlopig nog geen optie. En misschien is een terugblik op 2019 wel een goede manier om terug te starten.

Het pijnlijkste van 2019

Ik ben mezelf serieus tegengekomen toen ik een nekhernia kreeg. Vreselijke pijn, slapeloosheid, onzekerheid over mijn (sportieve) toekomst, … Mijn herniaperiode was niet meteen mijn beste periode. “Hoe sportiever, hoe depressiever” vertelde mijn neurochirurg me, en dat kan kloppen.
Ondertussen ben ik volledig gerecupereerd en weet ik dat een hernia niet het einde is, al leek het toen wel zo.

Het loopjaar 2019

Het loopjaar begon mooi met een marathontraining die eigenlijk behoorlijk moeiteloos ging. Altijd enthousiast en gemotiveerd om te gaan lopen, en dat is straf veel want meestal vertrek ik met een gezonde dosis tegengoesting. Ook de snelheid zat goed, of er een PR in zat zullen we echter nooit weten want nadat mijn zwaarste looptraining van 32km was afgerond, kwam er de hernia en was de marathon absoluut geen optie meer.

Toen ik eindelijk gerecupereerd was, vond ik de zomer te heet om te lopen en daarna vond ik de goesting niet meer volledig terug.
Het was pas eind december dat ik de loopgoesting terugvond tijdens een weekend dat ik me per ongeluk inschreef voor 2 loopwedstrijden. Een aflossingsmarathon met onze familie en de dag nadien 18km in de modder bij de meerdaalwoudtrail.

Al bij al is dat loopjaar dus wel geslaagd, want ik ben content het jaar ingelopen. En samen met Liv ben ik zeer tevreden 2019 terug uitgelopen.
In april 2020 staat er trouwens een nieuwe marathon gepland, en waag ik mijn kans in Amsterdam.

Gekeken in 2019

Begin 2019 stopten we met lineaire tv, we zegden ons telenet tv abonnement op en vervingen dit vooral door VRT NU en Netfix.
Dit had wel als consequentie dat we meteen daarna onze internetlimiet moesten verhogen.
Hard missen we onze digibox niet, behalve voor Grey’s Anatomy.

Ik ben het jaar geëindigd met “Breaking Bad” op Netflix, een oude serie maar wat een goeike. Ook kamp Waes op VRT NU kan me boeien. 2020 zal ik waarschijnlijk starten met Handmaid’s tale.

De beste aankoop van het 2019

is feitelijk niet echt een aankoop vermits ik hem lease, maar mijn elektrische fiets is echt ne voltreffer. Al voel ik soms nog een beetje gêne voel dat ik elektrisch fiets (op ecostand weliswaar … tenzij ik moe ben, er veel wind is, of ik vind dat ik de “high”stand verdiend heb). Doordat ik elektrisch fiets, blijft de fiets haalbaar als dagelijks vervoersmiddel en zie ik nooit op tegen de rit. Die anderhalf uur per dag beweging en bijhorende tijd voor mezelf maken me vrij gelukkig.

Ik kocht dit jaar trouwens ook een tweedehands koersfiets, waar ik blij mee ben, maar waar ik ook te weinig mee reed. Rara wat tussen mijn goede voornemens voor 2020 staat.

Diëten in 2019

Ik ben dus nen alles of nikser. Het verslavingsgen zou effectief bestaan, en ik ben er zeker van dat ik dat heb. Gelukkig ben ik ook héél goed in “niks”. Het 5/2 dieet (2 dagen héél weinig eten, en 5 dagen normaal) doe ik ondertussen al anderhalf jaar en dit werkt voor mij wonderwel.

Een nieuwe job in 2019

2018 was voor mij het jaar van de verandering. Ik stopte met werken als projectingenieur in de pharmaceutische sector en startte een opleiding tot “java programmeur”.
2019 was de het jaar van de verwezelijking, ik beëindigde mijn opleiding en ging aan het werk als analist programmeur bij de VRT. Kei content om deel te kunnen uitmaken van dit toffe bedrijf.

Behoorlijk intensief wel, een nieuwe bedrijf, nieuwe collega’s, nieuwe sector en nieuwe jobinhoud.
Na jaren 4/5e werken, ben ik nu terug voltijds aan de slag, met volle goesting !!!

Lelijkste woord van 2019

Dat moet dan toch wel “influencer” zijn

Een nieuwe kat in 2019

Onze nieuwe kat “Boy” behield zijn naam die hij kreeg in het asiel. Ik ben de enige van ons gezin die dat wel een toffe naam vond, maar de rest kwam met niks beter op de proppen.

Boy is een kat met voorkeuren, zo verkiest hij respectievelijk Liv, mezelf, Bjeurn en op de laatste plaats Vic.

De verbouwingen in 2019

Alle huizenclichés zijn waar, dat er altijd werk is aan een huis, en dat je eens je in je huis woont, dat alles stilvalt.

Dit jaar zijn we toch terug wat in gang geschoten met het zandstralen van de gevel en het afwerken van de buro voor Bjeurn en mezelf. Net op tijd, want eindelijk heb ik ook een job waarbij ik soms mag thuiswerken.

De kinders in 2019

De kinderen worden groter, wat ik op zich wel plezant vind, want ik ben niet zo van het verpamperende type. Ik vind hun groeiende zelfstandigheid dus wel tof. Anderzijds merk ik ook dat het cliché wederom klopt “kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen”.
Niet enkel dat trouwens, maar de kinderen eisen ook (en terecht natuurlijk) ook steeds meer en meer inspraak … dat maakt vooral onze vakantieplanning wat complexer.

Liv groeit op tot een meisje dat haar eigen ding doet. Zo was ze gedecideerd, ze wilde geen lentefeest maar een midzomerfeest met een meipaal.
Daarna ging ze naar het middelbaar en werd ze ineens super snel groot en zelfstandig.
Ook werd ze dit jaar geopereerd aan haar ogen, tof voor haar, want eindelijk mag ze lezen, lezen en blijven lezen. Dat mocht ze voordien om medische redenen dus niet.

Vic blijft ondertussen nog even mijn kleine jongen, die nog steeds graag voetbalt maar misschien nog liever gamet. Het plan om wetenschapper te worden heeft hij laten varen, hij wordt liever vlogger.

Uitdagingen in 2019

Ik hou wel van uitdagingen, zo deed ik in december mee aan Advent Of Code. Tijdens de adventperiode werd er elke dag een nieuw programmeerraadsel online gezet om op te lossen. Mannekes … daar heb ik veel tijd in gestoken en veel slaap door gemist. Uiteindelijk besloot ik wijslijk om ermee te stoppen. Volgend jaar doe ik echter graag terug mee.

Bjeurn organiseerde dit jaar trouwens ook een veganweek, ook niet evident, onze levensstijl omgooien en waardige vegan alternatieven te zoeken.

Tijdens de herniaperiode heb ik ook veel gewandeld. Zo had ik mijn eigen challenge … zo lang mogelijke strike van 10 000 stappen per dag. Ik strandde op 89 dagen aaneensluitend. De reden dat ik gestopt ben was trouwens omwille van een synchronisatiefout tussen mijn garminstappenteller en mijn gsm, waardoor de streak doorbroken werd. Zonde, al moet ik toegeven dat ik eigenlijk opgelucht was.

Op trot in 2019

Ik moet zeggen dat ik verschiet van wat we dit jaar nog allemaal deden tussen de normale gang van zaken door. Mijn meerdaags stapweekend met vriendinnen kon jammergenoeg niet doorgaan wegens de hernia en op het oudscoutsweekend ging ik daardoor ook niet mee, maar er was nog héél dat we nog wel deden.

  • op logement bij Stien en haar familie in Gent toen we als informant op de fiets- en wandelbeurs stonden.
  • naar de Eiffel in de paasvakantie. Wat wandelen, het Hockwildpark bezoeken waar we tot onze grote verbazing gewoon reetjes konden aaien en tussen de everzwijnen en hun jongen mochten wandelen. Maar waar de kinderen natuurlijk het bezoek aan Fantasialand net iets meer de max vonden.
  • kamperen in Poupehan tijdens een verlengd weekend en dan via instagram wat schone foto’s posten en een oude bekende naar daar lokken. Dat was tof hé Frieda ;-)
  • uit kamperen met het petekind en de neefjes, want daar kan je nooit vroeg genoeg mee beginnen, ik denk dat er een mooie traditie gestart is.
  • Drie weken naar Tsjechië met de daktent, waar we teveel wandelden volgens de kinderen.
  • En en toen we thuis kwamen vluchtte ik meteen met de kinderen weer weg van de hittegolf naar een kampeerterrein met zwemvijver in Nederland, waar we 2 dagen in het water spendeerden.
  • Bjeurn en ik gingen dan tijdens het scoutskamp van de kinderen nog eens op fietstrip in haspengouw en de voerstreek. Waar we telkens sliepen in een hangmat op een paalkamping. Geweldig.
  • De trip met het slechtste weer was de trip naar Tiengemeten. Dat verhinderde ons niet om er het beste van te maken en ons volledig uit te leven op onze zelfgemaakte vlotten en te glijden van de natuurlijke modderglijbanen in de natuurspeeltuin. We zagen daar trouwens ook een bever (dankzij de professionele beverspotter in ons midden) … mijn eerste exemplaar in het wild. Kippenvel !!!
  • Voor Liv haar verjaardag logeerden we in het verbazend mooie Meerhout waar we als verrassing gingen we paardrijden. Liv had de smaak te pakken, en zelfs ik overwon mijn paardentrauma dat ik ooit opliep tijdens een paardrijkamp.
  • Met de hele (stief)familie trokken we dan ook nog eens naar Dinant. Een drukke bende, de 2 afwasmachines in het huisje waren geen overbodige luxe. Plezant zo een familieweekend met een fijne familie.
  • Kamperen is niet enkel voor in de zomer, ook winterkamperen is de max. Zeker nu ik in het bezit ben van een slaapzak met comforttemperatuur -12°C.
  • Het jaar afsluiten deden we in Friesland waar we in 2 AirBnb’s logeerden. Het eerste was letterlijk in een appartementje in de stal tussen de beesten en het tweede een mooi gerenoveerd huis waar we sliepen in een bedstee. Nederland heeft me nog nooit teleurgesteld, ook nu niet. Ik heb nog nooit zoveel water gezien, en begrijp nu ook het fenomeen “elfstedenkoorts” wat beter.

De eindbeschouwing

2019 was een mooi en intens jaar waarin de focus lag op de carrièreswitch. In 2020 neem ik me voor om terug wat meer aandacht voor mijn omgeving te hebben !!!