Het is hier geen geheim dat ik een grote fan ben van Marie Kondo … zo blijkt onderzoek (het gebruik van de zoekfunctie op mijn blog) dat ik haar naam al in liefst 8 blogposts vernoemde.
- het review van haar eerste boek “The Life-Changing Magic of Tidying Up”
- wat Marie Kondo me (buiten kleren opvouwen) nog had geleerd
- hoe mijn kleerkast eruit zag nadat ik alles had uitgesorteerd en opgeplooid à la Konmari
(en ongelooflijk maar waar, maar mijn kleerkast ziet er nog ongeveer hetzelfde uit … met wat minder kleren weliswaar … en mijn kousen, die draai ik terug in een prop … sorry sokjes) - enkele terloopse vermeldingen
Met andere woorden … ik ben fan … ondanks de zweverigheid in het boek heb ik er héél veel uitgehaald en haar methode blijkt te werken voor mij. In haar boek beweert ze dat er nog nooit iemand van haar leerlingen hervallen is, en ik kan daar precies in komen … in mijn hoofd is er echt een klik gemaakt en stilaan begint zich dat ook te tonen in ons huis. Vrienden waren onlangs enorm onder de indruk toen ik een lade open trok en daar maar 3 dingen bleken in te zitten. Ik was trots natuurlijk, want ik ben in héél mijn leven nog niet veel geprezen om mijn orde.
Het tweede boek van Marie Kondo is héél wat praktischer en een pak minder zweverig, maar voor mijn gevoel ook een pak minder inspirerend. Waar het eerste boek eerder high level ging over hoe het opvouwen op de Konmari manier, ging dit boek veel dieper in op de praktische kant van het opruimen.
Ik heb echter in de periode dat ik volledig geïnspireerd van het eerste boek was, youtube erbij genomen … en via filmpjes kreeg ik héél de manier van opvouwen en opbergen onder de knie. Eigenlijk is youtube ook het ideale medium om te leren opvouwen … in een boek kan je dat nooit zo duidelijk naar voor brengen (alhoewel ik de illustraties wel mooi vind).
Sinds ik digitaal lees, maak ik ook markeringen in boeken, maar om eerlijk te zijn heb ik deze keer niet veel passages aangeduid.
Misschien ben ik al een te grote Konmari-expert om nog veel aan dit boek te hebben, maar toch blijf ik het gevoel hebben dat het eerste boek veel inspirerender is. Ik raad jullie dus aan, om het eerste boek zeker te lezen en het tweede boek te laten voor wat het is.
Maar dit is ‘mijn’ mening, want ik las al bij 2 andere dames dat zij het tweede boek wel konden appreciëren.
Het volgende boek dat ik zal lezen is “Everything that remains” van “The Minimalists”. Ik ben eens benieuwd of dat zal inspireren. Want hede ten dage zijn deze minimalisten mijn beste vrienden, zowel via hun podcast als via youtube.
Ik blijf ook fan van Marie,….en zeker nu mijn kast stukken minder vol is,….waar ik trouwens heel blij met ben, het was een goede keuze,….nog geen moment spijt van gehad,….dus dat boek over het minimalisme wil ik ook lezen,…..want ik wil hier verder in,….
misschien doe ik binnenkort eens een review ;-)
ik was ook wel blij met het eerste boek, het hielp me toch om vlotter afscheid te nemen van bepaalde materiële dingen. Ook op het werk pas ik dit regelmatig toe al is daar nog veel meer werk aan de winkel
mij heeft het ook enorm geholpen, maar ik ben wel niet zo consequent als marie Kondo. Bij mij is het eerder een geleidelijk proces.
Nog altijd las ik het eerste boek niet, ik moet daar dringend eens werk van maken! En als ik dan toch bezig ben kan ik beter ineens het tweede lezen ook :-)
begin maar met het eerste, en als het nog niet concreet genoeg is kan je het tweede ook lezen, maar ik vind het geen noodzaak, dat tweede boek
Ik moet dringend dat boek eens lezen denk ik :-)
Hey Annelyse, ik heb je posts altijd wel gelezen maar ben er nooit zelf mee aan de slag gegaan. Nu staat er echter een verbouwing voor de deur en dringt opruimen en ontspullen zich heel erg op… dus misschien moet ik het toch maar eens proberen.. Maar nu ben ik wel curieus? Hou jij je ondertussen nog steeds aan de principes?
Zeer zeker … ik vertelde het gisteren nog tegen een vriendin. Marie Kondo heeft mijn leven veranderd (tesamen met David Allen van Getting things done). Ik ben nu wat minder bezig met dat minimaliseren omdat het grootste werk achter de rug is, maar het is wel een levensstijl geworden .. zeer zeker.
Zalig, je geeft me goeie moed ;-)