Het was de bedoeling dat we het vorige verlengd weekend op staptrip gingen met Lobke, Jelle, Tess en Alix maar een werkdag van Bjeurn, een voetbaltornooi en een lentefeest hebben dat plan geboycot. In plaats van het weekend te verzetten (naar wanneer? … die agenda slipt maar vol met andere -meestal leuke- dingen) besloten we een avondje langs te komen tussen werkdag en lentefeest in op de paalkamping waar Lobke en co zouden verblijven.

Het is tegen mijn principes,* Idealiter probeer ik niet terug te gaan naar het bekende maar kies ik liever voor iets nieuws (behalve bij eten) maar het was geen straf om nog eens terug te gaan naar paalkamping De Steenberg in het Meerdaelwoud, ’t is namelijk een pareltje.

Als ik dacht om vlug eens alles in een rugzak te steken voor een nachtje, dan viel dat wel tegen. Een tent, 4 slaapzakken en matjes, eet- en kookgerief, zaklamp, 3 flessen wijn, enkele liters water  …. nemen al snel veel plaats in. Uiteindelijk moesten we elk een rugzak dragen … voor de volle 1,5km wel maar, maar toch. En zo werd ik er weer mee geconfronteerd dat hiken toch iets totaal anders is dan fietstrekken, het gewicht beperken is zoveel belangrijker voor stappers … je zou bijna begrijpen waarom die stappers van de lelijke afritsbroeken dragen in plaats van een zware jeansbroek.

Op een paalkamping mag je volgens de regel maximum met 3 tenten staan, maar tegen het eind van de avond stonden er meer dan 10, wat nog niets was in vergelijking met de dag voordien, want toen waren het er volgens de verhalen wel 20 !!!
Maar als we dan allemaal rond het kampvuur zaten en iedereen samen met ons broodjes op een stok maakte (mijn recept verdubbelen was misschien overdreven … maar nu konden we wel delen) dan ben ik ervan overtuigd dat deze regel wel eens mag verbroken worden.

Speelgoed was er niet, maar een boom om in te klimmen, schommels in de boom, vuur, een wei met zeer lang gras en voor Liv het boek Lampje van Annet Schaap … was meer dan voldoende ter entertainment.

’s Nachts had ik het weer koud, ik had nochtans geluk want de nacht voordien was het naar het schijnt nog een pak kouder, maar op dat moment besliste ik dat ik een nieuwe slaapzak zou kopen, zo’n donzen exemplaar met een comforttemperatuur van 0°C.

De ochtend verliep nog zeer gezapig met kinderen die sliepen tot bijna 9u, dat had ik niet verwacht want Liv begon om 6u45 haar droom al aan mij te vertellen en Vic vroeg om 7u of hij mocht opstaan om het kampvuur weer aan te steken.

En hoewel dit maar een zeer kort tripje was, geniet ik er al weer dagen van na, hoeraaa voor paalkampings !!! Vic heeft trouwens ook nog een mooi aandenken aan onze overnachting, een schone uitslag waarschijnlijk veroorzaakt door processierupsen.

Voordat jullie ernaar vragen, ziehier het recept van onze broodjes op een stok

*Idealen zijn zoveel sympathieker dan principes !!!