In 2002 ben ik beginnen lopen. Tijdens het supporteren voor “den Elewijtsen Halve” nam ik me voor dat ik volgend jaar zou meedoen. Ironisch genoeg kon ik het jaar daarop niet deelnemen omdat ik reeds geblesseerd was. Een chronische beenvliesontsteking (Shin splints), die me ongeveer 5 jaar heeft parten gespeeld.

Ik had me voorgenomen voor ik aan kinderen begon een marathon te lopen, blessureleed (de shin splints) en een plotse maar intense kinderwens hebben dat plan gedwarsboomd.

Tijdens mijn eerste zwangerschap ging het lopen me vrij goed af, tot 6,5 maand ben ik blijven lopen bij de eerste zwangerschap. Dan ben ik moeten stoppen omdat ik (wegens geknelde zenuw?) tintelingen kreeg in mijn been.
De tweede zwangerschap heb ik het lopen al sneller moeten opgeven, toen was ’t na 4,5 maand gedaan ermee.

Lopen en kleine kindjes; dat is niet altijd een gemakkelijke combinatie. Maar wat wel opviel is dat de conditie lang aanwezig bleef. 6 weken na de eerste bevalling trok ik mijn loopschoenen terug aan en ik verschoot ervan dat ik nog vrij veel conditie over had gehouden. Na bevalling 2 heb ik opnieuw na 6 weken het lopen hervat en 10 km was geen probleem. Verbazend maar waar.

Bjeurn en ik liepen ook regelmatig samen met de loopbuggy. Liv sliep of speelde dan onverstoord verder. Ook toen Vic erbij kwam haalden we de loopbuggy dikwijls uit, maar mooie liedjes duren niet lang (zoals ze zeggen). Wanneer Vic 1 jaar was kwam zijn ontdeugende kant boven, met als gevolg … ruzie in de loopbuggy werd een constante.

Alleen lopen dus, maar bleek niet altijd even evident voor mijn motivatie. Daarom sloot ik me begin 2012 aan bij de Heidejoggers, een lokale joggingclub.
Ik ben altijd een enthousiaste loper geweest, maar sinds ik me bij de Heidejoggers aansloot namen mijn kilometers serieus toe.
Lopen in groep bleek enorm motiverend, ik kreeg terug goesting om mijn zetel uit te komen en de kou te trotseren. In 2012 legde ik meer dan 1000km af, maar 2013 was het jaar van de venijnige blessure.

In 2014 maakte ik eindelijk mijn grote droom waar … mijn eerste marathon werd een feit en in 2015 stelde ik mijn marathontijd weer wat scherper.

De derde marathon is geboekt, nl. Wenen 2016. Maar ik hoop ook om me wat meer op trailrunning te kunnen toeleggen.

Al mijn loopposts kan je hier vinden
Het relaas (voorbereiding tot wedstrijdverslag) van mijn eerste marathon in Amsterdam, kan je hier nalezen.
Het avontuur naar de marathon van Parijs, dat lees je hier en alles ivm mijn derde marathon, die van Wenen in 2016, hier.