Afstand 56km – Hoogtemeters 776 – Bestemming Acquasanta terme (Italië) – Overnachting wildkamperen op het enige vlakke stukje grond net aan de straat

Zot dat die sneeuw op de bergen er nog ligt … het was immers behoorlijk warm vandaag, en gelukkig nog niet al te steil bergop … dat houden we voor morgen.

Onderweg stopte Enzo en gezelschap, Enzo is de voorzitter van de fietsersbond (Fiab) en hij wou graag met ons op de foto (en wij met hem natuurlijk).

   

Liv en ik grappen altijd dat het €1 kost voor een foto van ons of onze fietsen, we zeggen dan tegen elkaar dat we zo onze reis helemaal zouden kunnen financieren. Er worden immers constant foto’s van ons getrokken. Soms vragen de mensen het eerst, soms trekken ze gewoon een foto, dikwijls doen ze het achter het stuur van de auto, soms doen ze het stiekem, ….

    

Zo was er aan het rood licht een brommerrijder die zijn gsm nam en een selfie nam met ons op de achtergrond, en zo vroeg gisteren nog een fietser of we wilden stoppen zodat hij met ons een selfie kon nemen.

    

Er zijn ook minder leuke aspecten aan … de man die zijn wagen parkeert op het fietspad van een drukke baan om een foto van ons te nemen … dat wij gedwongen werden om de straat op te gaan fietsen kon hem niet schelen. Of de man die foto’s van ons nam, dan onze facebook vroeg zodat hij ze kon delen. En als ik dan achteraf vroeg of ik de originele foto’s (zonder het lelijke watermerk) kon krijgen, doodleuk antwoordde dat €50 kostte omdat hij een fotograaf was. (Maar uiteindelijk kregen we ze dan toch gratis)

    

Maar vandaag was het ook grappig… een man stopte zijn auto om een foto met ons te nemen en nadat we even gepraat hadden gaf hij Vic €5. Natuurlijk hebben we de rest van de dag zitten lachen en grappen dat ons tarief is opgeslagen vanaf vandaag, in Noord Italië kost het €5 voor een foto.

    

Met die €5 hebben we natuurlijk iets leuks gedaan … een lekker ijsje gekocht en opgegeten op en terrasje.

Een slaapplek vinden was niet gemakkelijk, meer dan een uur zochten we en uiteindelijk was het al na 18u, we zetten ons uiteindelijk op het enige vlakke stukje grond dat we vonden, vlak naast de baan.

Terwijl Bjeurn de 2 gebroken spaken hersteld wordt Vic precies wat emotioneel en geeft Bjeurn een knuffel en zegt “Papa, jij bent echt onze held, jij plakt onze banden als we platte band hebben en je vervangt onze spaken als ze stuk zijn. Zonder jou waren we niets”.
Dan kijkt hij naar mij, geeft me een knuffel en zegt “Mama, ik ben er zeker van dat we jou ook nodig hebben, ik weet alleen niet voor wat.”